اسم: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۹:
* اسم مخصوص انسان‌ها: مانند «سهراب»، «مهتاب».
* اسم مخصوص حیوان‌ها: مانند «رخش»، «شبدیز»
* اسم مخصوص اماکن مختلف جغرافیایی مانند «آسیا»، «ایران»، «اهواز»
* اسم مخصوص اشیائی که بیشتر از یکی نیستند: مانند «انجیل»، «تخت طاووس»، «کوه نور»
اسم خاص را جمع نمی‌بندند، مگر در مواردی که مقصود از آن مثال یا مانند و نوع باشد: ایران در کنار فردوسی‌ها و سعدی‌ها و حافظ‌ها
{{شعر}}
سطر ۲۶ ⟵ ۲۵:
=== اسم ساده و اسم مرکب و اسم مشتق و مشتق مرکب ===
اسمی که دارای یک بخش است و نمی‌توان آن را به دو یا چند بخش معنی‌دار تقسیم کرد را '''اسم ساده''' یا '''اسم بسیط''' می‌گویند (مانند «نام»، «انسان») و اسمی که از دو یا چند بخش معنی‌دار تشکیل شده‌است را '''اسم مرکب''' می‌گویند (مانند کتابخانه: کتاب + خانه)
یک جزؤ معنی دار+حداقل یک جزؤ غیر مستقل= مشتق
حداقل یک جزؤ غیر مستقل+دو جزؤ مستقل مشتق مرکب
سطر ۳۴ ⟵ ۳۳:
==== انواع اسم معرفه ====
*
*
*
*
در صورتی که اسمی برای خواننده یا شنوده آشنا نباشد، به آن '''اسم نکره''' می‌گویند. مانند جمله «دوستی را دیدم» که در آن خواننده نمی‌داند که آن دوست چه کسی است.
==== علامت‌های اسم نکره ====
*
*
*
=== اسم‌های مفرد، جمع و اسم جمع ===
اسمی که بر یک شخص، چیز یا یک مفهوم دلالت کند، '''مفرد''' است. اسم‌های مفرد در [[زبان فارسی]] نشانه‌ای ندارند. اما، اسم‌هایی که به بیش از یک فرد، کالا یا مفهوم اشاره کنند، '''جمع''' هستند. در صورتی که به اسم‌های مفرد، یکی از نشانه‌های «ها» یا «ان» اضافه شود، '''جمع''' می‌شود.
به کار بردن یکی از نشانه‌های «ها» و «ان» برای جمع بستن به سهولت تلفظ و شیوایی و آهنگ سخن بستگی دارد، البته قواعدی نیز در این باره موجود است:
*
*
*
*
*
==== علامت‌های جمع ====
*
*
*
*
*
*
==== اسم جمع ====
سطر ۷۸ ⟵ ۷۷:
== انواع اسم ==
=== اتباع ===
'''اتباع'''، واژهای بی‌معنی یا بدون معنای مشخص است که به دنبال اسم یا [[صفت]] می‌آید و برای تأکید و گسترش معنی آن اسم یا صفت یا بیان نوعی مفهوم به کار می‌رود.
همانند «خرده مرده (آوانویسی: xurde murde)»، «کِتابْ مِتاب»، «اَخم و تَخم» گاهی هم واژه ثانویه
=== اسم آلت ===
سطر ۸۹ ⟵ ۸۷:
=== اسم مصغر ===
اسمی که خردی و کوچکی را در مقابل نوع برزگ‌تر نشان دهد، '''اسم مصغر''' نامیده می‌شود. مانند «باغچه» به معنای باغ کوچک. اسم‌های مصغر معمولاً پسوند «چه» یا «َک» دارند و برای بعضی از اسم‌های مصغر نیز پسوند «و» استفاده می‌شود، مانند «یارو». در لهجه‌های مختلف نیز برای تصغیر و یا تعریف از «ِه» استفاده می‌شود، مانند «پسره»
=== مصدر ===
| |||