هدف این عملیات‌ها درگیر که به منظور شکستن روحیه مردمی در طرف مقابل جنگ انجام می‌شد. در مجموع غیر از سری پنجم جنگ شهرها که توسط نیروی هوایی ارتش عراق انجام شد در بقیه حملات طرفین از دست یافتن به نتایج مورد نظر خود باز می‌ماند. در چهار سری اول این عملیات‌ها نتیجه‌ای برعکس هدف نظامی آنها بدنبال داشت و در نتیجه این عملیات‌ها حس وطن‌پرستی در شهرهای هدف را افزایش یافتداد. چند عامل اصلی باعث عدم نتیجه‌گیری عراقی‌هاارتش عراق از اکثر مراحل جنگ شهرها و دست کشیدن آنها از این نبرد تا سال ۱۹۸۸ می‌شد: با وجود برتری تعداد هواپیماهای عراقی به هواپیماهای ایرانی٬ایرانی، هواپیماهای امریکایی نیروی هوایی ایران توانایی حمل سلاح بیشتر و بمب‌های سنگینتری نسبت به هواپیماهای عراقی داشتند. همچنین خلبانان ایرانی تبحر بیشتری در ضد حملات و زدن اهداف زمینی داشتند و تلفات و می‌توانستند خسارت سنگینی را به شهرهای عراق وارد آوردند. موقعیت جغرافیایی عراق و نزدیک بودن شهرهای مهم و استراتژیک عراق همچون بصره و بغداد به نوار مرزی با ایران و دور بودن نسبی مناطق پر جمعیت ایران از مرز مشترک دوکشور این حملات را برای طرف ایرانی آسان‌تر می‌نمود. به عنوان مثال شهر [[بغداد]] پایتخت عراق تنها ۱۵۰ کیلومتر تا خاک ایران فاصله داشت و [[اف-۴ فانتوم|فانتوم‌های]] ایرانی می‌توانستند در کمتر از ده دقیقه پس از عبور از مرز دوکشور خود را به آسمان بغداد برسانند. در مقابل [[تهران]] پایتخت ایران در فاصله ۶۰۰ کیلومتری از مرز عراق قرار داشت که فرصت کافی برای آمادگی سیستم دفاع‌هوایی ایران را در زمان حملات هوایی عراق فراهم می‌نمود. دیگر شهرهای بزرگ ایران نیز خارج از برد ۳۰۰ کیلومتری موشکهای [[اسکاد]] عراق قرار داشتند بطوریکه تا سال آخر جنگ اکثر حملات عراقی‌ها محدود به بمباران توسط بمب‌افکن می‌شد. در سال‌های انتهای جنگ عراق با انجام اصلاحاتی روی موشک اسکاد-بی توانست برد آنها را افزایش داده و تهران را موشکباران کند. با وجود اصلاحات انجام‌شده به دلیل موانع طبیعی در شمالغرب ایران٬ بسیاری از شهرهای این مناطق نظیر تبریز تا انتهای جنگ از حملات موشکی عراقی‌ها مصون ماندند. در این سال‌ها ایران نیز با خرید موشکهای مشابه از کشورهای لیبی و [[کره شمالی]]، به مقابله به مثل با عراق پرداخت. به مانند بمباران هوایی ایران در عراق نتیجه‌ای معکوس هدف تعیین شده ایرانی‌ها داشت و بمباران هوایی شهرهای این کشور باعث افزایش حس وطن دوستی در میان شهروندان عراقی می‌شد.<ref>{{یادکرد|فصل=Iraq|کتاب=Arabs At War|نویسنده =KENNETH M. BOLLACK|ناشر =[[دانشگاه نبراسکا|University of Nebraska–Lincoln]]|چاپ=اول|شهر=[[لینکلن|Lincoln]]|صفحه=۲۱۵|سال=۲۰۰۲|شابک=ISBN 0-8032-3733-2}}</ref>
