آتشکده: تفاوت میان نسخه‌ها

بنا بر نظر احمد تفضلی اطلاعات ما درباره آتشکده‌ها عموماً از دوره [[ساسانی]] و اسلامی است. شکل و بنای آتشکده‌ها در همه جا یکسان بوده، معمولاً ً هر آتشکده هشت درگاه و چند اتاق هشت گوشه داشته و آتشدان در وسط بنا واقع بوده و پیوسته آتش مقدس در آن می‌سوخته است. اما با گذر زمان و به تدریج در دین [[زرتشت]] مقرر می‌شود که آفتاب بر آتش نتابد. بنابراین آتش را در فضای باز نگهداری نکرده و اتاقی در وسط بنا ساختند که آتشدان در آن جای داشت. شمار آتشکده‌ها بسیار بود و بنیاد آن‌ها به زمان پیش از [[زرتشت]]، یعنی زمان [[پیشدادیان]] ([[هوشنگ]] و [[جمشید]]) می‌رسید. ولی در دوره [[ساسانیان]] سه آتشکدهٔ مشهور بدین قرار بود:

* [[آتشکده آذرگشنسب]] ( آذرگشسب یا آذرجشنس ) واقع در [[شهرستان تکاب]]

* [[آتشکده کاریان]] یا [[آتشکده آذرفرنبغ کاریان]] در روستای [[لارستان|کاریان]] از توابع جویم لارستان

به نام سه طبقهٔ اصلی اجتماعی در آن دوران یعنی طبقهٔ ارتشتاران و نظامیان، طبقهٔ کشاورزان و پیشه وران، و طبقهٔ [[موبد|موبدان]] و روحانیان، که با سه رنگ سرخ و سبز و سپید یا همان سه رنگ پرچم [[ایران]] مشخص می‌شده‌اند، اهمیت می‌یابد.{{مدرک}} به زعم احمد تفضلی آتشکده‌ها بنا بر اهمیت نوع آتشی که در آن است، به سه دسته تقسیم می‌شوند: آتشِ بَهْرام، آدُران و دادگاه.{{دقیق}}