برنامهریزی مجموعهای از فعالیتهای مرتبط است که برای نیل به یک هدف مورد نظر به اجرا در میآیند. چهار مرحله زیر، برنامهریزی را تشکیل میدهد:
•تعیین مراحل کار یا فعالیتهایی که برای برپایی پروژه باید اجرا گردند.
•مشخص کردن روابط منطقی میان این فعالیتها
•ارائه این اطلاعات در قالب یک شبکه و یا هر شکل دیگر
•تعیین استراتژی و یا مجموعهای از اولویتها برای نیل به هدف
فرآیند برنامهریزی، تعیین توالی و توازی فعالیتهای لازم برای اجرای یک پروژه، با در نظر گرفتن زمان مورد نیاز برای اجرای هر فعالیت وکیفیت تعیین شده برای آن فعالیت است. در واقع، نخستین گام در تهیه برنامه، شناخت کامل فعالیتها و درک اقتصادیترین حالت در تنظیم سه عامل زمان، هزینه وکیفیت است. این سه عامل کاربردیترین فاکتورها مابین عوامل دیگر در برنامه ریزی میباشند.
واحد برنامهریزی پروژه، باید فعالیتها، منابع و ارتباطات کارفرما، مشاور و پیمانکار را به صورت مجزا و مشخص، چنان طرح ریزی کند که بهترین حالت در ترکیب سه عامل دیگر(زمان، هزینه وکیفیت) حاصل شود. پیشنهاد می شود در عین خلاق بودن باید خلاقیت را در دنیای واقعی بر روی برنامهریزی پیاده کرد و در عین بهرهگیری از قدرت سنتز باید از قدرت تحلیل نیز استفاده کرد.
'''برنامهریزی'''، فرایندی برای رسیدن به اهداف است. بسته به فعالیتها، هر [[برنامه]] میتواند که بلندمدت، میانمدت یا کوتاهمدت باشد. برای [[مدیر|مدیرانی]] که در جستجوی حمایتهای بیرونی هستند، برنامه ریزی، مهمترین و کلیدیترین سند برای رشد است. برنامه ریزی میتواند، نقش مهمی در کمک به جلوگیری از اشتباهات یا تشخیص فرصتهای پنهان بازی کند. برنامهریزی به [[پیش بینی]] [[آینده]] و ساختن آینده تا حدودی قابل تصور کمک میکند. آن پلی است بین آنجایی که هستیم و آنجایی که میخواهیم برویم. برنامهریزی به آینده مینگرد.<ref>ویکیپدیای انگلیسی</ref>