تایوان: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ←‏جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: انفلاب⟸انقلاب، نوابر⟸نوامبر،
خط ۴۶:
دامنه اینترنتی = [[.tw]] |
پیش‌شماره تلفنی = ۸۸۶ |}}
'''جمهوری چین'''، که با نام‌های '''تایوان'''، '''چین تایپه''' و '''چین ملی''' و '''فُرمُز''' نیز شناخته می‌شود، کشوری در [[آسیای شرقی|شرق آسیا]] است که از [[تایوان (جزیره)|جزایر تایوان]]، [[پنگو]]، [[کینمن]]، [[ماتسو]] و تعدادی جزیرهٔ کوچک دیگر تشکیل می‌شود که همگی در سواحل شرقی سرزمین اصلی [[چین]] واقع شده‌اند. این کشور از راه دریا از غرب با جمهوری خلق چین، از شمال شرق با [[ژاپن]] و از جنوب با [[فیلیپین]] همسایه‌همسایه است.
 
دولت جمهوری چین در ۱۰ اکتبر ۱۹۱۱ در پی [[خیزش ووچانگ]] تشکیل شد و در ۱ ژانویه ۱۹۱۲ رسمیت یافت. این دولت در گذشته سرزمین اصلی چین و جمهوری [[مغولستان]] را در بر می‌گرفت. این کشور پس از پایان [[جنگ جهانی دوم]] مجمع‌الجزایر تایوان و پنگو را از ژاپن باز پس گرفت و [[قانون اساسی]] جدیدی را در سال ۱۹۴۷ به تصویب رسانید. اما در پی [[جنگ داخلی چین]] در سال ۱۹۴۹، [[کومینتانگ]] (حزب ناسیونالیست چین) حزب حاکم کشور تمامی سرزمین اصلی این کشور را به حزب کمونیست چین واگذار کرد. در نتیجه دولت جمهوری چین به ریاست [[چیانگ کای‌شک]] در جزیره تایوان مستقر شده و شهر [[تایپه]] را به عنوان پایتخت موقت دولت در تبعید این کشور برگزید و خود را همچنان دولت مشروع سرزمین اصلی چین و مغولستان می‌دانست. این در حالی است که از آن هنگام تاکنون دولت جمهوری خلق چین بر سرزمین اصلی حکومت می‌کند.
خط ۶۹:
در ۵ آوریل ۱۹۷۵، چیانگ کای شک رهبر جنبش استقلال طلبانهٔ مردم تایوان بر اثر حملهٔ قلبی در سن ۸۷ سالگی درگذشت. پس از او پسرش «[[چیانگ چینگ کو]]» (Chiang Ching-Kou) به عنوان [[نخست‌وزیر|نخست وزیر]] راه پدر را ادامه داد. در دسامبر ۱۹۹۱ انتخاباتی در تایوان برگزار شد که طی آن «[[لی تنگ-هویی|لی تنگ هوی]]» (Lee Tengu-Hui) رئیس جمهور تایوان شد. در سال ۱۹۹۸ قطعنامهٔ استقلال تایوان بار دیگر به شورای امنیت سازمان ملل رفت ولی برای بار ششم این قطعنامه توسط حکومت پکن وتو شد. در مارس ۲۰۰۰ و در انتخابات ریاست جمهوری تایوان، «[[چن شویی بیان]]» (Chen Shui-Bian) از حزب دموکراتیک مترقی با کسب ۷۱ ٪ آرا، رئیس جمهور تایوان شد و به ۵۰ سال حکومت ناسیونالیست‌ها بر تایوان خاتمه داد. تایوان در ژانویهٔ ۲۰۰۲ به عضویت سازمان تجارت جهانی (WTO) درآمد. در اوت ۲۰۰۲، چن شویی بیان، رئیس جمهور تایوان طی یک سخنرانی به شدت به چین تاخت و اعلام کرد چین و تایوان دو کشور جدا هستند، او همچنین گفت به زودی همه‌پرسی‌ای برای به منظور استقلال تایوان برگزار می‌کند و از آن به عنوان «حقوق بشر بنیادی» یاد کرد. یک روز پیش از همه‌پرسی ۲۰ مارچ ۲۰۰۴، معاون رئیس جمهور «[[آنته لو]]» (Annette Lu) از یک ترور نافرجام که گمان می‌رود دولت چین در آن دست داشته باشد جان سالم به در برد. سرانجام همه‌پرسی شکست خورد زیرا تعداد آرا به ۵۰ ٪ نرسید. تنش‌ها بین چین و تایوان در مارس ۲۰۰۵ و با تصویب قانون ضد تجزیه طلبی در پارلمان چین به اوج خود رسید. در آوریل ۲۰۰۵ رهبر مخالفان دولت تایوان «حزب ناسیونالیست» که «[[لین چان]]» (Lien Chan) نام داشت با سفر به چین با [[هو جینتائو]]، رئیس جمهور چین ملاقات کرد. در ژوئن ۲۰۰۶ فساد رئیس جمهور، «چن شویی بیان» آشکار شد. در همین زمان مجلس تایوان به دلیل فساد مالی برای رئیس جمهور و خانواده اش قرار تعقیب قضایی صادر کرد. در نوامبر ۲۰۰۶ فاش شد «[[وو شو چن]]» (Wu Shu-Chen) همسر رئیس جمهور ۴۵۰ هزار دلار از اموال عمومی را به منظور مصارف شخصی و خوشگذرانی خرج کرده‌است. رئیس جمهور تایوان با استفاده از اختیارات رئیس جمهوری برای همسرش منع تعقیب صادر کرد. در می۲۰۰۷ «[[سو تسنگ شانگ]]» (Su Tseng-Chang) نخست وزیر تایوان استعفا داد. رئیس جمهور «[[چانگ چون هسیونگ]]» (Chang Chun-Hsiung) را جایگزین او کرد. در انتخابات پارلمانی در ژانویهٔ ۲۰۰۸ حزب مخالف دولت، [[کومینتانگ]] (Kuomintang) «[[حزب دموکراتیک مترقی]]» وابسته به دولت را با کسب ۸۱ جایگاه از ۱۱۳ جایگاه پارلمان شکست داد. پس از این انتخابات رئیس جمهور، چن شویی بیان از ریاست حزب خود استعفا داد ولی کماکان رئیس جمهور تایوان باقی ماند. نتایج این انتخابات سیاست تقابل و خصومت با چین را بر سر استقلال تایوان تا حدودی تعدیل کرد.
 
روابط چین و تایوان از زمان به قدرت رسیدن [[مااینگ جیو]] در سال ۲۰۰۸ بهبود یافته است. در سال ۲۰۰۹ مااینگ جیو و رهبر چین پس از ۶۰ سال مستقیمامستقیماً پیام‌هایی (در قالب وظایف حزبی و نه در نقش رهبر) مبادله کردند. یک سال بعد دو کشور یک پیمان تجاری تاریخی امضا کردند. در پی این بهبود روابط، روسای این کشورها در نوامبر ۲۰۱۵ پس از ۶۶ سال در سنگاپور با یکدیگر ملاقات حضوری داشتند. اما نگرانی فزاینده نسبت به نفوذ چین باعث نارضایتی گسترده در تایوان از گسترش روابط شده است. در ادامه این نارضایتی حزب کی‌ام‌تی) در انتخابات محلی متحمل شکست سنگینی شد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=fa-IR|تاریخ=|وب‌گاه=|نشانی=http://www.bbc.com/persian/world/2015/11/151103_u04_taiwan_china|عنوان=رهبران چین و تایوان بعد از ۶۶ سال دیدار می کنندمی‌کنند - بی‌بی‌سی فارسی، ۱۳ آبان ۱۳۹۴|بازبینی=}}</ref>
 
در مورد آینده سیاسی تایوان سه نظر اصلی وجود دارد: ۱) حکومت تایوان با نام جمهوری چین و دولت قانونی این کشور شناخته شود. ۲) تایوان مجدداً به سرزمین اصلی چین بپیوندد و بخشی از جمهوری خلق چین شود و ۳) به عنوان یک کشور مستقل اعلام موجودیت کند.
خط ۷۶:
{{مقاله اصلی|تایوان (جزیره)}}
[[پرونده:Taiwan NASA Terra MODIS 23791.jpg|چپ|انگشتدان|150px]]
از لحاظ جغرافیایی، در عهد قدیم، تایوان با خاک اصلی چین مرتبط بود.بود؛ ولی با توجه به حرکت پوسته‌های زمین، بخشی از خاک‌های ارتباط دهنده دو طرف زیر آب رفته و منطقه به تنگه و تایوان سپس به یک جزیره مبدل شده‌است. بسیاری آثار باستانی مانند لوازم سنگی، سفالینه‌های سیاه و ضد زنگ که در مناطق مختلف تایوان از خاک بیرون آورده شد نشان می‌دهد که فرهنگ دوره پیشاتاریخ تایوان با خاک اصلی چین یکسان است.<ref>[http://persian.cri.cn/chinaabc/chapter10/chapter100501.htm تاریخ استان تایوان] رادیو بین‌المللی چین</ref>
 
هم‌اکنون پایتخت تایوان، شهر تایپه با ۳ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر جمعیت می‌باشد. مساحت تایوان ۳۵٫۹۸۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۲۳ میلیون و ۱۷۵ هزار نفر است. از مهمترین شهرهای تایوان می‌توان به کائوهسیونگ ۱ میلیون و ۵۱۴ هزار نفر، تای چونگ ۱ میلیون و ۰۷۰ هزار نفر، تای نان ۷۵۶ هزار نفر و کی لونگ ۴۱۱ هزار نفر اشاره کرد.