بزرگ (مقام موسیقی): تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
افزودن تصویر پرده‌های مقام |
||
خط ۱:
[[پرونده:Bozorg Pardeh.tif|بندانگشتی|267x267پیکسل|محل صداهای مقام بزرگ بر روی پرده‌های ساز‌هایی مثل تار، سه‌تار و عود که با فاصلهٔ چهارم درست کوک شده‌اند.]]
'''بزرگ''' یا '''زیر بزرگ''' یکی از ۱۲ [[مقام (موسیقی)|مقام موسیقی قدیم ایران]] بوده است.<ref>{{پک|فخرالدینی|۱۳۹۲|ک=تحلیل ردیف موسیقی ایران|ص=۴۶}}</ref> مقام بزرگ به همراه مقام‌های [[زیرافکند (مقام موسیقی)|زیرافکند]]، [[رهاوی (مقام موسیقی)|رهاوی]]، [[زنگوله (مقام موسیقی)|زنگوله]] و [[حسینی (مقام موسیقی)|حسینی]] را مقام حزن و تأسف می‌دانسته‌اند. [[صفی‌الدین ارموی|صفی‌الدین عبدالمومن]] نیز
این مقام را مقام ترس (شدّالجُبن) نامیده است.<ref>{{پک|فخرالدینی|۱۳۹۲|ک=تحلیل ردیف موسیقی ایران|ص=۱۱۰}}</ref> ابن سینا می‌گوید پس از [[نماز عشا|نماز خفتن]] (نماز عشا) بهترین زمان برای نواختنِ این مقام است.<ref>{{پک|فخرالدینی|۱۳۹۲|ک=تحلیل ردیف موسیقی ایران|ص=۱۱۱}}</ref>
این مقام در گذشته مقام بسیار مفصلی بوده، و هم‌اکنون نیز در [[بخارا]] دارای بیش از پنجاه قطعه می‌باشد. نام بیشتر این قطعات در پیوند با [[فرهنگ ایرانی]] است، که برخی از آن‌ها هم‌اکنون در [[دستگاه (موسیقی)|ردیف دستگاهی ایران]] دیده می‌شود، مانند: [[مهربانی (گوشه)|مهربانی]]، [[جامه‌دران (گوشه)|جامه‌دران]] و [[مویه (گوشه)|مویه]].<ref>{{پک|دورینگ|۱۳۸۹|ک=ردیف میرزا عبدالله|ص=۳۲}}</ref>
| |||