اردوگاه مرگ: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اردوگاه‌های مرگ''' به مجموعه اردوگاه‌های آلمان نازی در طول [[جنگ جهانی دوم]] (۴۵–۱۹۳۹) اطلاق می‌شود که با هدف کشتار سیستماتیک میلیون‌ها تن با گاز و [[پاکسازی از راه کار اجباری|کار شدید تحت گرسنگی]] ساخته شده بودند. گروه‌های زیادی در دسته قربانیان این اردوگاه‌ها قرار داشتند اما هدف اصلی [[یهودیان]] بوده‌اند. این نسل‌کشی "[[راه حل نهایی]]" رایش سوم برای [[مسئله یهود|مسئله یهودیان]] بود.<ref>" Die Endlösung der Judenfrage"&nbsp;– Adolf Hitler (In English, "The final solution of the Jewish problem"). Furet, François. ''[http://books.google.com/books?id=02PpAAAACAAJ Unanswered Questions: Nazi Germany and the Genocide of the Jews]''. Schocken Books (1989), p. 182; {{ISBN |978-0-8052-4051-1|en}}</ref> تلاش نازی‌ها در نسل‌کشی یهودیان در مجموع به عنوان [[هولوکاست]] شناخته شده است.<ref>Doris Bergen, [http://www.pbs.org/auschwitz/40-45/background/ideology.html Germany and the Camp System], part of ''Auschwitz: Inside the Nazi State'', Community Television of Southern California, 2004-2005</ref>

هنریش هیملر در سال ۱۹۴۱ از حومه مینسک دیدار کرد تا شاهد یک تیرباران جمعی باشد. افسر فرمانده به او گفته بود که ثابت شده است کسانی که این عمل را انجام می دهند، دچار آسیب روان شناسی می شوند. پس هیملر به دنبال روشی دیگر برای کشتار بود. بعد از جنگ، طبق خاطرات فرمانده آشویتس، [[رودلف هوس|رودولف هوس]]، مشخص شد که بسیاری از افراد مسئول کشتار هم دیگر ازلحاظ روان شناسی قادر نبودند خونریزی را تحمل کنند و یا دیوانه شدند و یا خودشان را کشتند. <ref> Hoss [sic], Rudolf (2005). "I, the Commandant of Auschwitz," in Lewis, Jon E. (ed.), True War Stories, p. 321. Carroll & Graf Publishers. {{ISBN |978-0-7867-1533-6|en}}.

هر اردوگاه مرگ روش متفاوتی داشت. اما همه برای کشتاری سریع و کارآمد طراحی شده بودند. وقتی هوس در اواخر آگوست ۱۹۴۱ در سفری رسمی بود، معاونش، [[کارل فریچ]]، ایده ای را امتحان کرد. در آشویتس لباس هایی آغشته به شپش در اسید پروسیک بلور ساز قرار داده شدند. بلورها توسط شرکت شیمیایی آی جی فاربن با نام تجاری زیکلون-بی ساخته شند. بلورهای این ماده هنگامی که ازاد می شدند، گازی مهلک و سمی تولید می کردند. فریچ تاثیرات زیکلون-بی را روی اسرای شوروی امتحان کرد. انها در سلول هایی در زیرزمین یک انبار برای این ازمایش محبوس بودند. هنگامی که هوس بازگشت تحت تاثیر این کار قرار گرفت و قرار شد از این روش برای کشتار در مایدانک هم استفاده شود. علاوه بر استفاده از گاز، به کشتن اسرا با تیرباران، [[گرسنگی مهلک]]، [[شکنجه دولتی|شکنجه]] و ... نیز ادامه دادند.<ref> Borkin, Joseph (1978). The Crime and Punishment of IG Farben. New York: Free Press. {{ISBN |978-0-02-904630-2|en}}.