نیروهای مسلح: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Fatranslator (بحث | مشارکت‌ها)
جز افزودن ناوباکس> {{فناوری}} (درخواست کاربر:Kian)+نشانی+املا+تمیز+
خط ۶:
در بسیاری از کشورها نیروهای مسلح به سه یا چهار نیرو تقسیم می‌شوند: [[نیروی زمینی]]، [[نیروی هوایی|هوایی]]، [[نیروی دریایی|دریایی]] و گاهی اوقات [[ژاندارمری]] یا یک نیروی شبه‌نظامی پلیسی. ژاندارمری‌ها در بسیاری از نقاط دنیا به جز کشورهای [[آنگلوساکسون]] وجود دارند. برخی از کشورها به دلایل جغرافیایی، نیروی دریایی ندارند.
 
بسیاری از کشورها تغییراتی در مورد مدل سه بخشی یا چهار بخشی نیروهای مسلح پدید آورده‌اندپدیدآورده‌اند. نمونه‌ها عبارتند از [[چین]] (زمینی، هوایی، دریایی و [[نیروی راهبردی موشکی چین|نیروی راهبردی موشکی]])، [[آفریقای جنوبی]] (زمینی، هوایی، دریایی و [[نیروی نظامی بهداشت آفریقای جنوبی|نیروی نظامی بهداشت]])، [[مصر]] و [[ایران]] (زمینی، هوایی، دریایی و [[نیروی پدافند هوایی|پدافند هوایی]])، هلند (زمینی، هوایی، دریایی و [[پلیس نظامی]]). [[ایالات متحده]] دارای پنج نیرو است (زمینی، هوایی، دریایی، [[نیروی تفنگداران دریایی آمریکا|تفنگداران دریایی]] و [[گارد ساحلی آمریکا|گارد ساحلی]]) مانند [[ایتالیا]] (زمینی، هوایی، دریایی، پلیس نظامی و [[پلیس مالی]]).
 
در نیروهای مسلح بزرگتر، فرهنگ حاکم در نیروهای مختلف می‌تواند بسیار متفاوت باشد.
 
بسیاری از کشورهای کوچک یک سازمان برای مدیریت تمام نیروهای مسلح کشور دارند. ارتش‌های کشورهای جهان سوم بیشتر متمایل به پیاده نظامپیاده‌نظام هستند، در حالی که ارتش‌های کشورهای جهان اول متمایل به داشتن یگان‌های بزرگتری هستند که حامل تجهیزات گرانتر باشند و تنها بخشی از کارکنان را در یگان‌های پیاده به کار می‌گیرند.
 
میزان آمادگی یک سازمان نظامی را می‌توان توسط [[حالت آماده‌باش]] سنجید.