نهضت ملی‌شدن صنعت نفت ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: افزودن رده‌های همسنگ
خط ۱۰:
}}
 
در سال ۱۲۸۰ قراردادی توسط دربار به امضا رسید که به [[قرارداد دارسی]] معروف شد و به مدت نیم قرن، فصلی از تسلط انگلیس برحیات سیاسی، اقتصادی، نظامی و فرهنگی ایران گشود. قرارداد دارسی به شکلی دیگر در سال ۱۳۱۲ تمدید شد و در مدتی کوتاه، [[انحصار]]ات [[کشورهای مرکز]] با دست اندازی به منابع [[کشورهای پیرامون]] به [[تمرکز تولید]] و [[تراکم سرمایه]] دست یافتند و به مبارزه برای به دست آوردن [[بازار کار]] و [[کالا]] و [[سرمایه]] پرداختند و [[جنگ جهانی دوم]] با چنین اهدافی آغاز شد. حاکمیت مطلق دولت [[بریتانیا]] بر [[صنعت نفت ایران]] تا اواسط قرن بیستم میلادی بود. با این احوال فقط از واپسین سال‌های [[جنگ جهانی دوم]] بدان سو بود که منافع اساساً نامشروع بریتانیا در ایران در روندی تدریجی ولی مداوم از سوی مردم کشور از قشرها مختلف مورد تعرض و انتقاد قرار گرفته و چند سال بعد و در واپسین روزهای دهه ۱۳۲۰ش منجر به ملی شدن [[صنعت نفت ایران]] شد که خود البته تحولات سیاسی – اقتصادی قابل توجه و سخت اثرگذار و تعیین کننده‌ای را به دنبال آورد.
 
در شهریور ۱۳۲۰ کارگران نفت جنوب با توجه به شرایط خاص داخلی و بین‌المللی به سرعت در [[تاریخ سندیکاهای ایران|سندیکای کارگران نفت خوزستان]] متشکل شدند و با توجه به موقعیت استراتژیک ایران و اهمیت نفت در سرنوشت جنگ، به عنوان وزنه‌ای قابل تأمل مطرح گشتند. کارگران نفت جنوب با هدایت [[تاریخ سندیکاهای ایران|شورای متحده مرکزی اتحادیه‌های کارگران و زحمتکشان ایران]] به مبارزه ادامه دادند و در خوزستان دست به [[اعتصاب عمومی تیر ۱۳۲۵]] زدند.