سفرنامه‌نویسان انگلیسی و ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

نخستین جهانگرد غربی که در دوران اسلامی به ایران سفر کرد، ”خاخام بنیامین بن جناح“ از اهالی تودلای اسپانیا بود. او که بین سال‌های ۵۶۹-۵۶۰ هجری به روزگار حکومت سلجوقیان از ایران دیدن کرد، در این سفر ضمن بازدید از جوامع کلیمی مشرق زمین، به تجارت نیز مشغول بود. در فاصله سالهای۵۸۲- ۵۷۶ هجری جهانگرد دیگری به نام ”خاخام موسی پتاچیا“ از شهر پراگ، از راه لهستان و روسیه به ایران سفر کرد و در مورد ”آرامگاه دانیال نبی“ در شوش گزارشی تهیه نموده‌است.[http://www.hawzah.net/FA/articleview.html?ArticleID=92172]

مارکوپولو (۱۲۹۴-۱۲۷۳م.)، ابن بطوطة مراکشی در سال ۷۷۹ق. (۱۳۷۷م.)، کلاویخو (۱۴۰۵-۱۴۰۴ م.)، جوزافا باربارو (۱۴۷۴م.) و تعدادی دیگر.[[کرزن]] در فهرست سیاحان اروپایی که در فاصله سالهای ۱۸۹۱-۱۸۰۰ به ایران مسافرت کرده‌اند، از ۱۹۲ نفر که در قالب نمایندگان سیاسی، نظامی و اقتصادی به ایران آمده‌اند، نام برده‌است.

جالب اینکه همه این [[سفرنامه]] نویسان اشاره به [[خلیج فارس]] (Persian gulf) و مسائل آن دارند و تعدادی از آنها بخش عمده سفرنامه مربوط به تحولات خلیج فارس است. تعدادی از سفرنامه‌های مربوط به ایران: