درجه نظامی: تفاوت میان نسخه‌ها

عنوان افسر تأییدشده‌ای که در کنار ''کاپیتان'' قرار می‌گرفت ''لوتنانت'' (lieutenant = [[ستوان]]) بود. این واژه از [[زبان فرانسه]] بر آمده بود و خود از ترکیب دو کلمهٔ ''lieu'' به معنای مکان یا موقعیت و ''tenant'' به معنای نگهداری یا حفظ تشکیل شده بود. در نتیجه ''لوتنانت'' کسی بود که مسئول حفظ موقعیت در زمان غیاب مافوق می‌بود. اما در آن هنگام که ''لوتنانت'' در مقام همکار ''کاپیتان'' قرار نداشت، وی را مسئول یک [[دسته (نظامی)|دسته]]، به خصوص دستهٔ ویژه می‌کردند.

 

 

شاه به تمام افسران، تأییدیه یا کمیسیون نمی‌داد. به متخصصان شاخص در ارتش حکمی داده می‌شد تا گواهی بر تخصص ایشان باشد. این افسران حکم‌دار (Warrant Officers) به افسران تأییدشده یاری می‌رساندند و از همین رو است که در [[زبان فارسی]] به ایشان [[ستوان‌یار]] اطلاق می‌شود. درجهٔ این ستوان‌یارها از لحاظ سازمانی بالاتر از افسران تأییدنشده بود. ایشان به جای آن که مقام خود را از شاه دریافت کنند، از افسران ارشد خود می‌گرفتند. بالاترین درجهٔ افسران تأییدنشده ''سارجنت'' (Sergeant = [[سرگروهبان]]) بود. اولین ''سارجنت‌ها'' خدمتگزاران مسلح اشراف بودند که مسئول [[فرماندهی]]، سازماندهی و تربیت یگان‌های شبه‌نظامی برای نبرد بودند. ''سارجنت‌ها'' پس از آن که سال‌ها بر یک ''اِسکواد'' (Squad = [[گروه (نظامی)|گروه]] یا [[جوخه]]) فرماندهی می‌کردند به این درجه دست می‌یافتند. اما معمولاً اگر یک ''سارجنت'' در هنگام ترفیع مسئول یک ''اسکواد'' می‌بود به یک [[افسر ستاد]] تبدیل می‌شد. افسران تأییدشدهٔ [[ستاد (نظامی)|ستادی]] در زمینه‌های پرسنلی، اطلاعاتی، عملیاتی و پشتیبانی به فرمانده کمک می‌رساندند اما ''سارجنت‌ها'' (سرگروهبان‌ها) مسئول انجام تمام امور پادگانی بودند تا سربازان به بهترین نحو ممکن به فرمانده خدمت کنند. درجهٔ گروهبانی در طول زمان به چند درجه تقسیم شد و فرماندهان سطوح مختلف ارتش از گروهبان‌هایی در سطوح مختلف استفاده می‌کردند.