|
|
|
جوانی بلند قامت و لاغراندام و خوش مشرب بود. سبیل‌های بلندی داشته و در آن زمان در داشتن چنین سبیل‌هایی در میان امثال و اقران خود کم‌نظیر بوده. ملک منصور میرزا با وجود اینکه پابپای برادر بزرگتر در کلاسهای متعدد فرانسه و انگلیسی شرکت می‌نمود به آموزش زبان و ادبیات علاقه‌ای نداشت. علاقه او به شکار و مهارت او در تیراندازی بود. او در ایام جوانی ملازم [[ناصرالدین شاه]] در سفرهای شکار شاه بود و گویا غیر از شاهزادگی، هنر دیگری نداشته است. وی از هر صورت با ملک قاسم میرزا تفاوت بسیاری داشت.
ملک منصور میرزا در ایام جوانی بین سالهای ۱۲۳۰–۱۲۲۰ شمسی کمک برادر کهترکهتر؛ ملک قاسم میرزا، در امور دولتی آذربایجان بود. اين شاهزاده از همان ايام کودکی در دستگاه حكومتی برادرش عباس ميرزا [[نايب السلطنه]] وارد شده و از سوی او به حكومت اروميه و ولايتهاي كوچك آذربايجان گمارده می شده است. در آنزمان آذربایجان آرامترین نقطه کشور بشمار می‌رفت. ملک قاسم میرزا در جنوب شرقی دریاچه ارومیه؛ شیشوان، و ملک منصور میرزا در جنوب غربی آن؛ نازلوچای، سکونت گزیدند. تا اینکه در سال ۱۲۳۵شمسی برابر با ۱۲۷۳ ق امیر سلطان از احفاد امیر بیگ چلاق با تحریک افسران [[عثمانی]] مستقر در سنجاق نوچه وارد خاک [[آذربایجان]] می‌شود. این روزها مصادف با جنگ هرات می‌بود. امیر بیگ چلاق از فرصت استفاده کرده به استحکام قلعه بنار یا بنارک در منطقه صومای [[اورمیه]] پرداخته و در آنجا مستقر شده شروع به یاغی گری و راه زنی می‌کند. ملک منصور میرزا به نیابت نایب السلطنه وقت [[ناصرالدین‌شاه قاجار]] به کمک لطفعلی خان سرتیپ افشار پسر امامقلی خان برای سرکوبی امیر سلطان می‌شتابد. لطفعلی خان سلطان بیگ را در قلعه بنار طی جنگ خونین شکست داده و امیر سلطان ملتمسانه تسلیم می‌شود. او روز بعد دم دم‌های صبح از مردانگی افشار سوءاستفاده نموده و هنگامی که عسگرخان سرتیپ مشغول نماز بود با خنجر آخته وی را به قتل می‌رساند. ملک منصور میرزا وارد آلاچیق شده به لطف‌الله بیک و درویش تقی وکیل فرمان می‌دهند که آن خائن را در دم به قتل برسانند.
ملک منصور میرزا در سال۱۲۸۴–۱۲۷۹ ق برابر با ۱۲۴۶–۱۲۴۱ شمسی از طرف ناصرالدین شاه به حکومت ارومیه منصوب گردید.
|