هسته (سیستم‌عامل): تفاوت میان نسخه‌ها

کارکرد‌های اصلی هسته را می‌توان به قسمت‌هایی برای مدیریت منابع سیستم تقسیم کرد، از جمله:

 

واحد پردازشگر مرکزی مسوولیت اجرای تمام برنامه ها را به عهده دارد. این هسته است که تصمیم میگیرد در هر زمانی کدامیک از برنامه ها باید توسط این واحد یا واحدها ( هر واحد فقط قادر به اجرای یک برنامه در هز زمان است) اجرا شود .

 

حافظه تصادفی برای ذخیره موقت ساختارهای برنامه و همچنین اطلاعات به کار می رود.

 

دستگاه هاي ورودي/خروجي شامل لوازم جانبي به عنوان موس، صفحه کلید، دیسک سخت، چاپگر، اداپتورهاي شبكه و دستگاه هاي صفحه نمايش مي باشد.

هسته درخواست برنامه هاي كاربردي به يك دستگاه مناسب و اختصاص يك I/O مناسب را مي كند.

جنبه هاي كليدي لازم در مديريت منابع ، تعريف دامنه (فضاي ادرس ) و مكانيسم هاي حفاظت به واسطه ي دسترسي به منابع در يك دامنه استفاده مي شود .

هسته نيز معمولا روش هایی براي هماهنگ سازي و ارتباط بين فرايندها به نام (IPC) را فراهم مي كند.

هسته بايد اجازه دهد در صورت نياز فرايندهاي دسترسي به حافظه دسترسي كامل به سيستم داشته باشند، اغلب اين كار با صفحه بندي يا قطعه بندي صورت مي پذيرد.

حافظه ي مجازي اين اجاره را به هسته مي دهد تا مثل يك ادرس فيزيكي داده به نظر مي رسد.

حافظه ي مجازي همچنين اين اجازه را مي دهد حافظه به دو دسته (مد هسته ) و (مد كاربر) تقسيم كرده و از اسيب به يك برنامه ي در حال اجرا در هسته مي شود .

 

براي انجام توابع مفيد ، فرايند هاي نياز به دسترسي به لوازم جانبي متصل به كامپيوتر كه به وسيله ي كرنل از طريق درايور ها ي دستگاه كنترل مي شود دارد . درايور دستگاه يك برنامه كامپيوتري است كه باعث ارتباط برقرار كردن سيستم عامل با يك دستگاه سخت افزاري مي شود . درايور يك قطعه مهم و حياتي يك برنامه است .

 

<blockquote>مقاله اصلی : [[فراخوان سیستمی]]</blockquote>فراخوان سیستمی یک برنامه درخواستي از سيستم عامل در مد ویژه است .

یک فراخوان سیستمی رابط بين فرايند و سيستم عامل است .