تات‌های ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[اشتهارد]] و روستاها و دهستانهای اطراف (پسوند اوا در زبان تاتی همان آباد است): شامل مرادتپه، صحت آباد، جعفرآباد، قزل حصار، رحمانیه، مهدی‌آباد، فرد آباد، مختارآباد، عبدالله آباد، کوشک اوا، مروت اوا، پلنگ اوا، اوپشته، گنگ، جارو، نکوجار، قرقرک و بوجعفر.

* در دامنهٔ جنوبی [[رشته کوه البرز]] از رودبار الموت، رودبار شهرستان، [[شهرستان طالقان]]، [[شهرستان رودبار]] زیتون، رودبار قصران، بومی‌های شمال تهران شامل بومی‌های قدیمی تجریش و شمیران و لواسان کوچک و بزرگ و روستاهای آن تا اکثر روستاهای [[شهرستان دماوند]] مانند [[کیلان]] و [[ایوانکی]] [[گرمسار]] تات هستند. (بعضی روستاهای شهرستان دماوند مهاجر نشین و کرد یا ترک زبانند (مانند روستای حصار) یا [[سربندان]] که کرد هستند.

* تاتهای [[خلخال]]([[کلور]]، [[روستای درو|درو]]، [[اسکستان]]، [[شال (خلخال)|شال]]، [[دیز (خلخال)|دیز]]، [[کرین]]، [[لرد (خلخال)|لرد]]، [[گیلوان]]، [[کرنق]])، [[جیرنده]]، [[طارم]]، [[عنبران]]، [[میناباد]]، [[میرزانق]]، [[کلش]]، [[سروآباد]]، پیله‌زیر، [[پیله‌رود]]، [[جید]]، [[طولش]]، [[عنبران علیا]]، [[لنکران]]، [[ماسالی|ماسالی جمهوری آذربایجان]] و [[کجل]].

* در [[استان مرکزی]] ([[شهرستان کمیجان]]) نیز روستاهای [[وفس]]، [[چهرقان]]، [[گورچان]] و [[فرک]] تات هستند. این روستاها به فاصله ۱۰۰ تا ۱۲۰ کیلومتری شهر [[اراک]] و در شمالی‌ترین نقطه استان مرکزی واقع شده‌اند. مناطق کوهستانی و خوش آب و هوا و شغل مردم روستاها کشاورزی، باغداری و دامداری است که به دلیل مواجه شدن با کمبود آب و عدم توجه مسئولین به نیاز مردم و نیروهای انسانی جوان، به شدت روستاها خالی از سکنه می‌شوند و در شهرهای مانند [[تهران]]، [[قم]]، اراک، [[کرج]] و… سکونت می‌نمایند.