چونگ‌جن: تفاوت میان نسخه‌ها

جو یوجیان در سن ۱۶ سالگی و به دنبال مرگ برادرش امپراتور تیانچی که هیچ وارث مذکری نداشت در ۲ اکتبر ۱۶۲۷ به تخت سلطنت رسید و با نام چونگ‌جن، دوران امپراتوری خود (۵ فوریه ۱۶۲۸ - ۲۵ آوریل ۱۶۴۴) را آغاز نمود. از آنجا که امپراتور پیشین علاقه‌ای به کشورداری نداشت و بیشتر وقتش را به کار مورد علاقه‌اش نجاری میگذراند، ادارهٔ تمام امور کشور در دست خواجهٔ اعظم دربار [[وی جونگ‌شیان]] و دایهٔ امپراتور [[بانو که]] قرار گرفته بود که با اعمال پلید خود موجبات نارضایتی مردم و زوال بیشتر پادشاهی مینگ را سبب شده بودند. نخستین کاری که امپراتور چونگ‌جن پس از به قدرت رسیدن انجام داد عزل آن دو و گرفتن امور کشور در دست خود بود. او تمام سعی خود را به کار بست تا دودمان مینگ را احیا کند ولی خزانهٔ سلطنتی به دلیل سال‌ها فساد درباریان خالی بود و امکان به کار گیری افراد شایسته در منصب‌های مهم وجود نداشت. از سوی دیگر، [[منچو|منچوها]]ها به رهبری [[خوانگ تای‌جی]] از ضعف دولت مرکزی مینگ استفاده کرده و مرزهای شمال شرقی کشور را مورد تاخت و تاز خود قرار داده بودند. در چنین شرایطی که مردم از یک سو مورد هجوم دشمن قرار داشتند و از سوی دیگر با قحطی ناشی از خشکسالیهای پی در پی دست و پنجه نرم میکردند، دولت برای تأمین هزینه هایخود مالیات دریافتی از مردم را افزایش داد و باعث بروز اعتراضات و شورش‌های بسیاری در نقاط مختلف کشور شد که از آن جمله میتوان به شورش‌های دهقانی به رهبری [[لی زی‌چنگ]] اشاره نمود.

}}</ref> از [[شهر ممنوعه]] خارج شده و به سمت باغ سلطنتی جینگ‌شان که در شمال آن قرار داشت فرار میکند. از تپهٔ میشان بالا می‌رود و با کمک وانگ چنگ‌ئن خود را بر درخت پاگودایی که رو به شهر ممنوعه دارد و در دوران امپراتوری چینگ به درخت ادیب چینی گنهکار شهرت یافت{{نشان|m1}} دار میزند و با مرگ خود به سلسلهٔ مینگ پایان میدهد.