شهرستان دیر: تفاوت میان نسخه‌ها

|نام‌محلی= دِیِّر

|مرکز= [[بندر دیر]]

|جمعیت= ۵۲٫۵۲۳ نفر

|زبان= فارسی، گویش‌ها:

(بردستانی، آبدانی،{{سخ}}[[گویش دشتی|دشتی]])

|مذهب= اسلام (شیعه)

|شهرها= [[آبدان]] - [[بردخون]] - [[بردستان]] - [[بندر دیر]]

|بخش‌ها= [[بخش مرکزی شهرستان دیر|بخش مرکزی]] - [[بخش آبدان|آبدان]] - [[بخش بردخون|بردخون]]{{سخ}}

}}

'''شهرستان دَیّر''' (به فتح اول و کسره یاء مشدد) یکی از شهرستانهای [[استان بوشهر]] در جنوب [[ایران]] و در ساحل [[خلیج فارس]] قرار دارد. دارای سه بخش [[بخش مرکزی شهرستان دیر|مرکزی]]، [[بخش آبدان|آبدان]] و [[بخش بردخون|بردخون]] است.{{سخ}}

 

براساس سرشماری رسمی سال ۱۳۹۰ جمعیت این شهرستان ۵۲٫۵۲۳ نفر (۱۲٫۷۷۹ خانوار) است<ref>{{سرشماری ۱۳۹۰|18}}</ref> که بر همین اساس در سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۴۸٫۴۸۸ نفر (۱۰٫۰۳۶ خانوار) بوده است.<ref>{{سرشماری ۱۳۸۵|18}}</ref>

=== نژاد و زبان ===

مردم شهرستان دیر از نژادهای مختلفی از قبیل آریایی، عرب، سیاهپوست، سومری و لر ممزوج شده و به تدریج دارای نوعی نژاد خاص گردیده‌است که اصطلاحاً به بوشهری مشهور شده‌اند. زبان مردم دیر، فارسی با گویش‌های محلی بردستانی، عمرونی (جمرکی) [[گویش دشتی|دشتی]] (دشتیاتی) و آبدانی است که از گویش‌های اصیل فارسی دری می‌باشد و اغلب جملات و اصطلاحات آن جنبه استعاره داشته که در سایر گویش‌های محلی فارسی بی‌سابقه‌است. مهاجرت گروهی از اعراب به این منطقه و نیز ارتباطات تجاری و بازرگانی با شیخ نشین‌های جنوبی خلیج فارس باعث شده که تعدادی از مردم به زبان عربی تکلم کنند. همچنین لغات هندی، زنگباری، حبشی و حتی آفریقایی و انگلیسی نیز در لهجه‌های مردم شهرستان شنیده می‌شود.

 

=== جاذبه‌های توریستی ===

* امیر دیوان

* سواحل دریا و جزایر پارک ساحلی

 

=== فهرست آثار تاریخی ملی شهرستان دیّر ===