کنسرتو پیانو شماره ۹ (موتسارت)

در ماه ژانويه ١٧٧٧ موتزارت ٢١ ساله اثري تصنیف كه الفرد اينيشتاين آنرا اروئيكاي موتزارت ناميد.با آنكه برونداد هنري موتزارت افزايش يافته بود اما اين اثر كماكان بی سابقه جلوه ميكرد. چارلز روزن در كتاب خود با عنوان سبك كلاسيك ١٧ ص تمام را به آناليز آن اختصاص داده است.تصنیف اثر در سالزبورگ بوده و به دلیل آغاز متفاوتش زبان زد است.

سبک و عناصر

در پارتیتور آن ساز های زهی به همراه 2 ابوا و 2 هورن به کار گرفته شده اند. موومان اول آن به طرز غیر منتظره ای با ورود سولیست در میزان سوم آغاز میشود و به نوعی الهام بخش کنسرتو های چهارم و پنجم بتهوون بوده است.موومان اول به همین شکل سوال و جواب بین ارکستر و پیانو ادامه می یابد.موتزارت دو کادانس برای این مومان نوشته است. موومان دوم در گام مینور مربوط به موومان اول یعنی دو مینور نوشته شده.موومان دوم تنها 5 کنسرتو پیانو موتزارت در گام مینور است: K. 41, K. 271, K. 456, K. 482, K. 488 موتزارت برای این موومان نیز دو کادانس نوشت. موومان سوم نیز که با تک نوازی سولیست آغاز میشود در دید کلی در فرم روندو است.همانند کنسرتو ک.482 که پیشتر به آن اشاره شد ، در میان قطعه یک منویت با کاراکتر آرام دیده میشود و سپس قطعه در سرعت اصلی پایان میپذیرد.آلفرد برندل این کنسرتو را یکی از عجایب جهان نامیده است.

نام های دیگر

این کنسرتو با نام Jeunehomme شناخته میشود و به اعتقاد تؤدور د ویزوا دلیل آن این است که موتزارت قطعه را برای پیانیستی فرانسوی به نام که از سالزبورگ دیدن میکرده نوشته است.البته در سال 2004 مایکل لورنز فاش ساخت که نام اصلی پیانیست Victoire Jenamy بوده است.