جریانهای روشنفکری در ایران: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
این قسمت حذف شده بدین دلیل است که مبنای درستی نداشته این ادعا |
غلط املایی بود |
||
خط ۲۴:
[[پرونده:HedayatParis1306.jpg|بندانگشتی|صادق هدایت از روشنفکران نسل اول و خالق [[بوف کور]]]]
مهمترین شخصیتهای جریان روشنفکری ایرانی پس از مشروطه [[سید حسن تقیزاده]]، [[محمد علی تربیت]] [[علامه قزوینی]]، [[میرزاده عشقی]]، [[ملک الشعرای بهار]]، [[ابراهیم پورداوود]]، [[محمدعلی جمالزاده]] و [[حسین کاظمزاده ایرانشهر]] بودند که برخی از آنان به روزنامه نگاری نیز مشغول بودند و برخی از آنان در [[مجله ایرانشهر]] و [[مجله کاوه]] با یکدیگر همکاری کردند. این گروه به همراه
از مهمترین خصوصیات روشنفکران نسل اول (دوران مشروطه) می توان به سه خصیصه اشاره کرد : نگاه متضاد (نه کاملاً مثبت و نه کاملاً منفی) به غرب بود. به این معنا که آنان از یکسو دستاوردهای فکری و علمی غرب را به ویژه در حوزه ساختار سیاسی و حکومت (نظام مردمسالاری) می ستودند. اما از سوی دیگر به سیاست های خارجی دولت های استعماری غربی (مثلاً انعقاد قرارداد ۱۹۱۹) به شدت حمله می کردند. در این زمینه می توان به اشعار میرزاده عشقی، عارف قزوینی، ملک الشعرای بهار، فرخی یزدی، و ایرج میرزا اشاره کرد. روشنفکران در این اشعار به شدت به انگلستان حمله کردند و به ویژه عمدتاً در اشعارشان موضعی ضد انگلیسی داشتند. لبه تیز این انتقادها، بیش از همه متوجه انگلیس و روسیه بود تا دیگر دول غربی (مثلاً آمریکا).
|