وزوو: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱۴:
'''کوه وزوو''' یا '''وزوویوس''' از معروف‌ترین [[آتشفشان|آتشفشان‌های]] فعال [[ایتالیا|ایتالیاست]]. این [[آتشفشان چینه‌ای]] در شرق [[ناپل]] قرار دارد، و تنها آتشفشان [[اروپای قاره‌ای]] است که در صد سال اخیر فعال بوده است، هر چند به نظر می‌رسد مدتی است خاموش است. آخرین فوران آن در سال [[۱۹۴۴ (میلادی)|۱۹۴۴]] رخ داد.
شهرت وزوو به دلیل تخریب شهرهای [[پمپیی]]، [[هرکولانوم|هرکولانيوم]] و نوکرانیوم و اوپلونتیس و [[استابیا]]<ref>به ایتالیایی: Stabiae ،Ercolano ،Pompei</ref> است که در سال [[۷۹ (میلادی)|۷۹ میلادی]] در لایه‌ای از خاکستر و گل فرورفتند و تا امروز در همان وضعیت باستانی نگاهداری شده‌اند. این آتشفشان در طول هزاره‌های اخیر بارها فوران کرده است، و به دلیل [[فوران پلینیایی|فوران‌های انفجاری]] و نیز جمعیت زیادی که در این محدوده زندگی می‌کنند، جزء خطرناک‌ترین آتشفشان‌ها می‌باشد.
وزوو که سال‌ها الهام‌بخش افسانه‌ها بوده است، از سال ۱۹۹۵ [[پارک ملی]] محسوب می‌شود.
خط ۲۷:
== فوران سال ۷۹ میلادی ==
[[پرونده:Mt Vesuvius 79 AD eruption.svg|بندانگشتی|چگونگی پخش شدن ابرهای غبار و خاکستر پس از انفجار و مدفون شدن شهرها به زیر خاکستر.]]
این آتشفشان حدود ۲۵٬۰۰۰ سال سن دارد، و در طول تاریخ بارها به شدت‌های متفاوت فوران داشته است. فوران سال [[۷۹ (میلادی)|۷۹]] معروف‌ترین فوران وزوو است، که موجب تخریب شهرهای [[پمپیی]]، [[هرکولانوم|هرکولانیوم]]، [[اوپلونتیس]] و اوپلونتیس و [[استابیا]] شد. پیش از این فوران، فعالیت‌های این آتشفشان برای چند صد سال، به زمین‌لرزه و خروج گاز محدود بود. ساکنان اطراف وزوو نیز به زمین‌لرزه‌های مکرر این مناطق عادت کرده بودند. به همین دلیل، هنگامی که این فعالیت‌های آتشفشان افزایش یافت، توجهی به آن‌ها نشد. همچنین، خشک شدن چاه‌ها و چشمه‌ها در اوایل ماه اوت ۷۹ نیز هشدار محسوب نشد. سرانجام، وزوو در ۲۴ اوت این سال فوران کرد.
این فوران در دو مرحله انجام شد و دو روز به طول انجامید. ابتدا، [[فوران پلینیایی|فورانی پلینیایی]] به مدت ۱۸ تا ۲۰ ساعت موجب بارش سنگ و خاکستر بر روی دامنهٔ جنوبی کوه کرد و شهر پمپیی را به زیر ۲٫۸ متر خاکستر فرو برد. آنگاه، فورانی دیگر از نوع [[فوران پله‌ای|پله‌ای]] رخ داد و بهمنی از توده‌های داغ گاز و خاکستر جوشان زمین‌های اطراف را در بر گرفت. این بهمن‌ها موجب خفگی و سوختگی افرادی شد که در شهرهای اطراف آتشفشان باقی‌مانده بودند، و این شهرها را به زیر لایه‌ای از خاکستر دفن کرد. شهرهای هرکولانوم و اوپلونتیس بیش‌ترین مقدار این بهمن‌ها را دریافت کردند.
| |||