مناخم بگین: تفاوت میان نسخه‌ها

او در کنگره اعضای بتار در سال ۱۹۳۸ سوگند گروه را اینچنین قرار داد: «من اسلحه به دست می‌گیرم تا هم از قومم دفاع کنم و هم وطنم را به پیروزی برسانم». خیلی زود، او در [[جنبش ژابوتینسکی]] رشد کرد و در سال ۱۹۳۹ معاون عملیاتی بتار شد. [[جنگ جهانی دوم]] که شروع شد، آلمانی‌ها به ورشو حمله کردند. بگین مجبور شد از ورشو فرار کند. در این زمان بود که او به [[ارتش آندرس]] که در [[شوروی]] از [[لهستانی ]]تبارها تشکیل شده بود، پیوست. سال ۱۹۴۲ نخست وزیر آینده [[اسرائیل]] از راه [[ایران]] به [[فلسطین]] رفت. او پس از ورود به [[فلسطین]] با گروه [[ایرگون]] ارتباط برقرار کرد. ایرگونی‌ها هم از تندروهای [[یهودی]] بودند که در فلسطین وقت کارهای مسلحانه می‌کردند. دو ماه بعد بگین، فرمانده ایرگون شد.

بگین عاقبت بر اثر ضعف و ناتوانی و بیماری در ۱۵ سپتامبر ۱۹۸۳ استعفا کرد.<ref>{{یادکرد|فصل=|کوشش=|ویرایش=|سال=1376|ناشر=دنیای دانش|کتاب=اطلاعات عمومی (تاریخ معصر)|ناشر= دنیای دانش|چاپ= |شهر= |کوشش= |ویرایش= |سال=1376}} |شابک=ISBN 964-5732-17-4 </ref> مناخیم بگین در ۹ مارس ۱۹۹۲ در سن ۷۸ سالگی درگذشت.