لخمیان: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[۳۲۵ (میلادی)]] [[شاپور دوم]] شاه ساسانی برای گوشمالیسرکوب ایشانآنها با لشکری به حیره تاخت. عمرو از [[کنستانتیوس دوم]] امپراتور [[روم]] یاری خواست ولی درخواستش به جایپذیرفته نرسیدنشد و ایرانیان بر حیره دست‌یازیدند. شاپور دستور داد به پادافرهمجازات تازش به پارس شانهٔ عرب‌ها را سوراخ کنند و از آن ریسمانی بگذرانند، این کار سبب شد تا عرب‌ها شاپور را ذوالاکتاف یا شانه‌سُنب بخوانند.

لخمی‌ها تا بطور تقریبی تا سال [[۶۰۲ (میلادی)|۶۰۲ میلادی]] (سال دقیق زندانی شدن و قتل [[نعمان سوم]] بدرستی مشخص نیست.) بر سر کار بودند، در این زمان [[خسرو پرویز]] بر [[نعمان سوم]] پسر منذر و ملقب به ابوقابوس واپسین شاه این دودمان بدگمان شد و او را کشت و به روایتی در زیر پای فیل افکند. دلیل این بدگمانی را برخی این نوشته‌اند که او شکست خود از [[بهرام چوبین]] را قصور نعمان می‌دانست. برخی نیز پیروی نعمان از آیین [[نسطوری]] که مخالف با کیش همسر رومی خسرو بوده را موجب دسیسه برای کشتنش دانسته‌اند. از آن پس سرزمین زیر فرمان لخمی‌ها، به طور مستقیم زیر نظر شاهنشاهی ایران کنترل می‌شد.

[[خسرو پرویز]] بعد از کشتن [[نعمان سوم]]، ایاس بن طائی را به جای وی والی [[حیره]] و تمامی ولایاتی کرد که به دست نعمان بود. ایاس قریب ۹ سال نظر به روایات با نظارت و همدستی یک نمایندهٔ ایرانی به نام [[نخورگان]] حکومت می‌کرد.<ref name="تقی زاده، ص ۱۴۷">تقی زاده،تقی‌زاده، ص ۱۴۷</ref>

در سال [[۶۱۸ (میلادی)|۶۱۸ میلادی]] پس از ایاس یک حاکم ایرانی به اسم [[آزادبه]] قریب به ۱۷ سال تا سال [[۶۳۳ (میلادی)|۶۳۳ میلادی]] در آن خطه حکومت داشت. پسر [[نعمان سوم]] که منذر نام داشت و به منذر پنجم و غرور معروف شد، باز پس از چندی در سال ۱۱ هجری در موقع ارتداد قبائل عرب در [[بحرین]] سری بلند کرده و به ریاست عرب‌های مرتد انتخاب شد و چند ماهی امارت کرد ولی در [[جنگ جواثا]] یا یکی از جنگ‌های مقارن آن به دست مسلمین کشته شد و تسلطی در [[حیره]] نداشت.<ref name="تقی زاده، ص ۱۴۷" />