فرانسیس بیکن: تفاوت میان نسخه‌ها

فرانسیس بیکن در [[۲۲ ژانویه]] [[۱۵۶۱ (میلادی)|۱۵۶۱]] در [[لندن]] (یورک هاوس) در منزل پدرش ''سر نیکولا بیکن'' متولد شد. پدر او بیست سال اول سلطنت [[الیزابت اول|ملکه الیزابت]] مهردار سلطنتی بود. مادر بیکن ''لیدی آن کوک'' خواهر زن ''لرد بارلی'' خزانه‌دار ملکه الیزابت و یکی از مقتدرترین مردان [[انگلیس]] بود. این زن که که دختر سراموزگار[[ادوارد ششم]] [[پادشاه انگلستان]] بود، در [[علم کلام]] متبحر بود و با [[اسقف]]های زمان خویش به [[زبان لاتین|لاتینی]] مکاتبه می‌کرد.<ref>تاریخ فلسفه ویل دورانت، صفحه ۱۰۱</ref>

فرانسیس بیکن معتقد بود که «علم بر انسان و جهان تسلط دارد» و «بر طبیعت نمی‌توان مسلط گشت مگر آنکه از قوانین آن آگاهی یابیم» و در رد اندیشه کلیسا چنین عنوان کرد که «اگر انسان ذهن خود را معطوف به ماده کند در حدود آن کار می‌کند و از حدود ماده تجاوز نمی‌نماید». وی معتقد بود که ادراک ما از حقیقت تنها در همان حدی است که مشاهدات ما اجازه می‌دهد و «خارج از حیطه مشاهدات» نه تنها نمی‌توانیم چیزی بدانیم، شاید اصولاً شایسته دانستن آن نباشیم. از نظر او ذهن مسئول یافتن روابط در ماده به وسیله مشاهده و تجربه‌تجربه است و میان علم و عمل و مشاهده فرقی نیست. راهی که وی برای رسیدن به بصیرت و ادراک بهتر از جهان پیرامون پیشنهاد می‌کند چنین است: «با کسب دانش طبقه‌بندی ماده بر اساس ارزش و اعتبار آن، ذهن خود را از تزویر دور دار» و برای رسیدن به این ادراک باید ذهن را از بت‌هایی که آن را احاطه کرده‌اند رها سازیم.