گاز نجیب: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳:
تمامی این گازها تک اتمی هستند و به مقدار کم در اتمسفر یافت می‌شوند. (تنها حدود یک درصد حجم هوا را تشکیل می‌دهند). در بین گازهای نجیب، [[رادون]] عنصری رادیواکتیو و خطرناک است. گازهای نجیب بیشترین انرژی [[یونیزاسیون]] را داشته و [[الکترونگاتیویته]] آنها بسیار کم و ناچیز است. این گازها نقطه ذوب پایینی دارند (هلیوم کمترین مقدار نقطه ذوب را دارد) و همگی در هوای اتاق به شکل گاز هستند.
تا سال ۱۹۶۰ میلادی تصور می‌شد که این گازها به علت داشتن [[عدد اکسیداسیون]] برابر «صفر» [[گاز بی‌اثر|بی‌اثر]] هستند و تمایل به تشکیل ترکیب ندارند. تمامی گازهای نجیب ماکزیمم تعداد الکترون را در لایه بیرونی (آخر) الکترونی خود دارا بوده (گاز هلیم ۲ و بقیه گازها ۸ الکترون) و تمایل اندکی به گرفتن یا از دست دادن الکترون دارند که همین خاصیت موجب پایداری آنها شده است. در مورد گازهای هلیوم، نئون و آرگون ترکیب شناخته شده‌ای ثبت نشده ولی [[کریپتون]] در واکنش با [[
[[پرونده:Glowing noble gases.jpg|چپ|700px|بندانگشتی|گازهای نجیب در حال تابش، از راست به چپ: [[زنون (عنصر)|زنون]]، [[کریپتون]]، [[آرگون]]، [[نئون]]، [[هلیوم]]]]
| |||