اضافه: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
ابرابزار |
||
خط ۲:
== دستورهای سنتی ==
در دستورهای سنتی، گروههای اسمی به دو دستة «موصوف و صفت» و «مضاف و مضافٌالیه» تقسیم میشوند. در دستورهای سنتی، گروههای اسمی اضافهای بر اساس ملاکهای معنایی دستهبندی شدهاند. دستورهای سنتی معمولاً گروههای اسمی اضافهای را به این شکل دستهبندی میکنند (انوری و گیوی، ۱۳۸۵: ۱۲۸):
۱- اضافة ملکی مثل: کتابِ حمید، خانة من
۲- اضافة تخصیصی مثل: میز مطالعه، پنجرة کلاس
خط ۱۵:
== فرق اضافه و صفت ==
اگر چه در ظاهر هم صفت و موصوف و هم مضاف و مضافٌالیه حاصل ترکیب دو کلمه هستند، اما معنای حاصل از این دو ترکیب متفاوت است؛ مقصود از صفت همان موصوف
اگر میان موصوف و صفت [[یای نکره]] و [[یای وحدت|وحدت]] بیاوریم معنی آن درست است. مانند: توپی بزرگ. اما میان مضافالیه یای نکره واقع نمیشود. مانند: توپی مجید (که نادرست است).<ref>[[حسن انوری|انوری، حسن]]: دستور زبان فارسی. اصفهان ۱۳۹۰.</ref>
آنچه در زبانهای غربی صفت ملکی خوانده می شود (مانند my در انگلیسی و mon / ma در فرانسه) در دستور زبان فارسی «اضافهٔ تملیکی» نامیده می شود؛ مانند: کتابم = کنابِ من یا کتابش = کتابِ او ( کتابِ آرمین)▼
▲آنچه در
== تتابع اضافات ==
|