'''اردوگاه‌های مرگ''' به مجموعه اردوگاه‌های آلمان نازی در طول [[جنگ جهانی دوم]] (۴۵–۱۹۳۹) اطلاق می‌شود که با هدف کشتار سیستماتیک میلیون‌ها تن با گاز و [[پاکسازی از راه کار اجباری|کار شدید تحت گرسنگی]] ساخته شده بودند. گروه‌های زیادی در دسته قربانیان این اردوگاه‌ها قرار داشتند اما هدف اصلی [[یهودیان]] بوده‌اند. این نسل‌کشی "[[راه حل نهایی]]" رایش سوم برای [[مسئله یهود|مسئله یهودیان]]یان بود.<ref>" Die Endlösung der Judenfrage" – Adolf Hitler (In English, "The final solution of the Jewish problem"). Furet, François. ''[http://books.google.com/books?id=02PpAAAACAAJ Unanswered Questions: Nazi Germany and the Genocide of the Jews]''. Schocken Books (1989), p. 182; {{ISBN|978-0-8052-4051-1|en}}</ref> تلاش نازی‌ها در نسل‌کشی یهودیان در مجموع به عنوان [[هولوکاست]] شناخته شده است.<ref>Doris Bergen, [http://www.pbs.org/auschwitz/40-45/background/ideology.html Germany and the Camp System], part of ''Auschwitz: Inside the Nazi State'', Community Television of Southern California, 2004-2005</ref>
== روش کشتار ==
خط ۶:
</ref>
نازی ها ابتدا از سیلندرهای کربن مونوکسید برای کشتن ۷۰هزار نفر در المان استفاده کردند. این برنامه به نام "مرگ آسان"، برای مخفی کردن کشتار جمعی بود. علی رغمعلی‌رغم تاثیرات مهلک کربن مونوکسید، این روش در شرق، به دلیل هزینه ترابری کربن مونوکسید در سیلندرها، مناسب نبود. <ref> "Auschwitz: The Nazis and the Final Solution" Yesterday television channel, 18:00, 18 November 2013
</ref>
خط ۱۵:
کرت گرستینگ یکی از افرادی بود که در که در طول جنگ در موسسه بهداشت وافن اس اس کار می کرد. در ۱۹ آگوست ۱۹۴۲ به یک دیپلمات سوئی در اردوگاه مرگ درباره چگونگی رسیدن به [[اردوگاه مرگ بلزک]] (که مجهز به اتاقک ها گاز کربن مونوکسید بود) حرف زد. بعلاوه درباره این موضوع صحبت کرد که ۴۵قطار شامل ۶۷۰۰ یهودی به آنجا رسیدند که خیلی از آنها مرده بودند و بقیه عریان، به اتاقک های گاز هدایت شدند:
{{quote| هکنهولت بشدت تلاش می کند تا موتور را راه بیندازد. ولی نتیجه ای ندارد. [[کریستیان ویرت|کاپیتان ورث]] جلو می اید. می بینم که ترسیده است، چون من در این مصیبت حاضر هستم. بله، همه چیز را می بینم و صبر می کنم. کرونومتر من همه چیز را نشان می داد، ۵۰دقیقه، ۷۰ دقیقه و موتور کار نمی کندنمی‌کند. مردم داخل اتاقک های گاز منتظرند. بیهوده. پروفسور فننستیل به پنجره ای روی در چوبی زل زده و درحالیکه صدای گریه مردم را می شنود، می گوید "گویی داخل یک کنیسه اند". کاپیتان ورث با خشم، ۱۲-۱۳ بار به صورت کمک اوکراینی اش، هکنهالت، سیلی می زند. بعد از ۲ساعت و ۴۹دقیقه -کرونومتر همه چیز را ضبط می کند- موتور به کار می افتد. تا ان لحظه، مردمی که در ان ۴اتاقک محبوس بودند، هنوز زنده بودند، چهار ضربدر ۶۵۰ نفر، ضربدر ۴ در ۴۵ مترمکعب. ۲۵دقیقه دیگر می‌گذرد. خیلی ها تاالان مرده اند. این را می توان ازمیان پنجره کوچک دید، چون یک لامپ برقی چند دقیقه داخل اتاقک را روشن می کند. بعد از ۲۸دقیقه، فقط چند نفر هنوز زنده اند. بالاخره، بعد از ۳۲دقیقه، همه مرده اند... بعد دندان پزشکان دندان های طلا را از جنازه ها خارج می کنند. در میانه آنها کاپیتان ورث ایستاده است. یک قوطی بزرگ از دندان را نشانم می دهد و می گوید: "ببین، برای خودت، سنگینی آن طلا! برای همین دیروز و روز قبلش است. باورت نمی شودنمی‌شود هر روز چه چیزهایی پیدا می کنیم -دلار، الماس، طلا. خودت خواهی دید!" - کرت گرستین <small>— Kurt Gerstein </small><ref>{{cite book| authors=Roderick Stackelberg, Sally Anne Winkle|title=The Nazi Sourcebook: An Anthology of Texts| publisher=Routledge|year=2002|page=354|isbn=978-0-415-22213-6}}</ref>}}
