رکوئیم (موتسارت): تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[آمرزش‌خوانی]] در مینور دی''' {{به انگلیسی|Requiem Mass in D minor}} (در [[فهرست کوشل]]: ۶۲۶)، به وسیله [[ولفگانگ آمادئوس موتسارت|موتسارت]] در سال ۱۷۹۱ و در [[وین]] ساخته شد که به خاطر مرگ وی در پنجم دسامبر، ناتمام ماند. نسخه تکمیل‌شده آن توسط فرانتس ژاور سوسمایر به سال ۱۷۹۲ به کنت فرانک ون والسگ، کسی که به صورت ناشناس این مرثیه را به مناسبت چهاردهم فوریه سالگرد مرگ همسرش سفارش داده بود، تحویل داده شد. نسخه خطی نشان می‌دهد اتمام و [[سازبندی]] آغاز قطعه (سرود افتتاحیه) به دست موتسارت انجام شده است؛ چنان‌که طرح تفصیلی مناجات کریه و بخش مرگ ایرائه تا نُه میزان اول «لاکرامیوسا» و جمع‌آوری [[صدقه|اعانه]] در عشای ربانی چنین است.

حدی که سوسمایر ممکن است با قسمت‌های اکنون از دست رفته به باقی اثر مربوط و وابسته باشد، نامشخص است؛ چنان‌که او بعدها ادعا کرد قسمت‌های سانکتوس و آگنوس دئی از آن اوست. به احتمال فراوان والسگ قصد داشت رکوییم را اثر خودش بنامد؛ چنان‌که او برای انجام همین کار با آثار دیگر مشهور است. این قصد او با اجرای طرح منافع عمومی برای بیوه موتسارت، کنستانس، نقش بر آب شد.

[[آمادئوس (نمایش‌نامه)|آمادئوس]]، نمایش‌نامهٔ [[پیتر شافر]]، همراهی مدرنی با [[اسطوره‌شناسی]] است که طی آن، پیام‌آور مرموزی موتسارت را مامورمأمور می‌کند تا مرثیهٔ آمرزشی بنویسد؛ بدون این‌که برای این خواسته توضیحی دهد. موتسارت (در نمایش‌نامه) در نهایت به این باور می‌رسد که این قطعه، مرثیهٔ آمرزشی برای مراسم خاکسپاری خود اوست.