نقد بهائیت: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ←نفی ختم نبوت: اصلاح املا |
||
خط ۱۱:
خاتم از ریشه ختم به معنی پایان است و طبق تصریح لغت شناسان مشهور عرب در زبان عربی به دو صورت خاتِم (به کسر تاء) و خاتَم (به فتح تاء) به کار می‌رود. خاتِم (به کسر تاء) به معنی ختم‌کننده و پایان‌بخشنده است و خاتَم (به فتح تاء) به معنی آخر و آخرین است.<ref>{{یادکرد وب | تاریخ بازبینی=۲۷ آوریل ۲۰۱۴ | عنوان=خاتمیت؛ نفی مسلک باب و بهاء | ناشر=مجله زمانه شماره 61 | نشانی=http://zamane.info/1390/05/خاتمیت؛-نفی-مسلک-باب-و-بهاء/}}</ref>
در روایات ذکر شده از ائمه شیعه نیز
* «الی ان بعث الله محمداً رسول‌الله صلی الله علیه و آله لانجاز عِدَتِه و تمام نبوّته (تا آنکه خداوند، رسول خود محمد (ص) را برای محقق ساختن وعدهٔ خود و اتمام کار نبوت برانگیخت).»
* در خطبه ۷۲: «اللهم… اجعل شرایف صلواتک… علی محمد عبدک و رسولک الخاتم لما سبق و الفاتح لما انغلق (بار خدایا… بهترین درودهایت… را بر محمد، بنده و رسولت، فرست که خاتم پیامبران پیشین است و گشایندهٔ درهای بسته).»
خط ۱۷:
* در خطبهٔ ۱۷۳: «امین وحیه و خاتم رسله (پیامبر امانتدار وحی الهی و خاتم رسولان او بود).»
در این میان چند فرقه از جمله بابیه و بهائیه و قادیانی این اصل راانکار کردند تا زمینه برای پیدایش دیدگاهشان
اثبات ادعای رسالت برای رهبران آیین بهائی، با توجه به مخاطبان اصلی آنها، مسلمانان و
تمام علمای اسلام اعم از شیعه و سنی بر علیه آنان موضع گرفته‌اند. کتب مختلفی توسط شیعه و سنی در رد آنان نگاشته شده است. (برای نمونه رجوع کنید به مصوبة شورای مجمع فقه اسلامی در ۱۸ تا ۲۳ بهمن ۱۳۶۶/ ۶ تا ۱۱ فوریة ۱۹۸۸ در [[سازمان کنفرانس اسلامی]]. مجمع فقه اسلامی، ص ۸۴–۸۵، که «ادعای رسالت بهاءاللّه و نزول وحی بر وی» و دیگر باورهای بهائی را مصداق «انکار ضروریات دین» دانسته است).
| |||