اصلاحطلبی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ویرایش 176.74.218.143 (بحث) به آخرین تغییری که Saeidpourbabak انجام داده بود واگردانده شد |
غلط تایپی |
||
خط ۴۲:
=== مفهوم اصلاح طلبی پس از انقلاب ===
{{اصلی|جناح اصلاحطلبان جمهوری اسلامی ایران}}
اصلاح طلبی اسلام گرا در ایران پس از [[انقلاب اسلامی]] سال ۱۳۵۷ مفهوم دیگری یافت. در اولین دولت انقلاب و پس دولت انتقالی [[مهدی بازرگان]] در انتخاباتی آزاد [[ابوالحسن بنی صدر]] به ریاست جمهوری رسید. وی که در [[فرانسه]] [[علم اقتصاد|اقتصاد]] خوانده بود، مدعی اصلاحاتی بنیادی چون دوبارهسازی مراکز قدرت، از دور خارج کردن تدریجی سپاه پاسداران، دادگاههای انقلاب و کمیتهها و ادغام آنها در سایر سازمانهای دولتی، کاستن نفوذ روحانیون و همچنین ایجاد طرحی برای بهسازی و توسعه اقتصادی کشور بود. بسیاری بر این باور بودند که بنی صدر به واسطه تحصیل در فرانسه دارای گرایشهای سوسیال دموکرات بود.<ref>بنی صدر سخن میگوید</ref>[[پرونده:Khatami.JPG|بندانگشتی|چپ|سید محمد خاتمی، رئیس جمهور دولت اصلاحات]]
[[پرونده:World Economic Forum Annual Meeting Davos 2007.jpg|بندانگشتی|راست|سید محمد خاتمی]] پس از سرنگونی بنی صدر، محافظه کاران و [[تکنوکرات]]های ایرانی حکومت را در دست گرفتند. در این دوره حاکمیت به دو بخش تقسیم شده بود. گروه محافظه کارتر و گروه دیگر '''اصلاح طلبان'''.
چپها کسانی بودند که قبل از انقلاب اسلامی به گروههایی چون [[سازمان مجاهدین خلق]] یا [[سازمان فداییان خلق]] نزدیک بودند و پس از انقلاب به علت اختلافات درونی منشعب شدند و سازمانهای جدیدی یافتند برای مثال [[سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی]] با اندیشههای آشکار سوسیالیستی در اقتصاد و به علت تاکیدشان بر حکومت اسلامی از سازمان مجاهین خلق جدا شدند. در این میان در میان روحانیت هم اندیشههای نو اصلاح طلبی هرچند کمرنگتر از دیگر گروهای مشهور به چپ طرفدارانی یافت. [[مجمع روحانیون مبارز]] نمونهای از این گروهها بودند که حامیان چپها در میان روحانیون به حساب میآمدند([[مجمع روحانیون مبارز]]). اما در سال ۱۳۷۶ ه. ش یا ۱۹۹۸ م در انتخابات ریاست جمهوری، [[سید محمد خاتمی]] با شعار رسمی اصلاحات سیاسی، با اکثریتی قاطع بر سر کار آمد. [[دولت اصلاحات]] در پی آن بود که [[جامعه مدنی]] در ایران شکل گیرد و فضای مشارکتی سیاسی در ایران حاکم شود. آزادی بیشتر مطبوعات، اصلاح نظام نامه تحصیلات تکمیلی، شکل دهی نهادهای مدنی همچون شوراهای اسلامی زمینه را برای تغییر تدریجی مساعدتر کرده بود. تجمعات اعتراضی دانشجویان در سال ۲۰۰۰م و وقوع قتلهای سازمان یافته<ref>قتلهای زنجیرهای، عصرنو، هفته نامه سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، شماره۳۳</ref> توسط گروههای فشار از جمله همین بحرانها بود. اما اوج قدرت دولت اصلاحات به دست آوردن اکثر کرسیهای مجلس نمایندگان در دوره ششم انتخابات مجلس شورای اسلامی بود. با این وجود به علت نفوذ سنت و محافظه کاری در بخش عمدهای از دولت اصلاحات و اکثریت مردم ایران و همچنین خروج اصلاح طلبان تندرو از مدار اصلاح طلبی و روآوردن به خشونت ، انقلاب و براندازی، اصلاحات نتوانست تغییرات ساختاری در حکومت ایجاد کند و صرفاً تغییراتی غیر ساختاری در حوزه فرهنگ و جامعه مدنی شکل گرفت.<ref name="همان"/> با روی کار آمدن [[دولت یازدهم]]، به ریاست [[حسن روحانی]] که مورد حمایت [[اصلاح طلبان]] بود، جنبش اصلاح طلبی ایران وارد مرحلۀ جدیدی از حیات سیاسی خود شد و تعداد زیادی از اصلاح طلبان به دولت و عرصه سیاسی کشور بازگشتند.
|