صادرات: تفاوت میان نسخه‌ها

نظریه [[برتری نسبی]] در طول ربع اول قرن ۱۹م در نوشته‌های [[اقتصاددانان]] کلاسیک حقیقت پیدا کرد. مادامیکه [[دیوید ریکاردو]] بیش‌ترین نظر را با پیشرفت نظریه داشت (در فصل اساسش از اقتصاد سیاسی، ۱۸۱۷،) [[بامس میلز]] و [[رابرت تورین]] نظرات مشابه را ارائه کردند. نظریه بیان می‌کند که همه طرفین در یک محیط حرفه نامحدود سود را به حد اعلی می‌رسانند حتی اگر مزیتهای مطلق تولید بین طرفین وجود داشته باشد. در مقابل [[سیاست بازرگانی]]، اول بدنه قاعده‌دار وفادار به تجارت بین‌المللی، در طول قرون ۱۷ام و ۱۸ام در اروپا پدیدارشد. مادامیکه نگاه‌های بسیار از این مکتب فکری به سطح متفاوت می‌آیند، معمولاً یک هدف کلیدی حرفه یک [[تراز تجاری]] مثبت را قرار بود ترویج بدهد، با مراجعه‌به زمانی که ارزش کالای داخلی صادر شده از ارزش کالای خارجی وارد شده جلو می‌زند و به نوبت میزان مساعد یک تعادل تجاری مازاد به وجود می‌آورد. طرفداران سیاست بازرگانی سیاست حکومتی را پشتیبانی کردند که جریان تجارت را ترتیب بدهد که با عقایدشان مستقیماً مطابقت کند. آنها یک دستور کار شدیداً طرفدار سیستم [[مداخله]] دولت در امور اقتصادی را جستجو کردند، با استفاده از مالیاتهای حرفه که تعادل تجاری یا ترکیب کالا را به نفع کشور مبدامبدأ [[درست می‌کند]].

== استراتژی صادرات ==

مزیتهای صادرات مالکیت شرکت‌ها [[دارایی‌ها|دارایی‌های]] ویژه، تجربه بین‌المللی و توانایی برای تولید محصولات [[کم‌خرج]] و یا [[متفاوت]] در روابط [[زنجیره‌ای]] که ارزش آن را توسعه می‌دهد. مزیتهای یک بازار محلی مخصوص یک ترکیب [[ظرفیت بازار]] و [[خطر سرمایه‌گذاری]] است. مزیتهای [[بین‌المللی]] کردن سودها از حفظ [[صلاحیت]] کمپانی و بندکشی آن از میان زنجیره ارزش است به جای به دست آوردن [[جواز/ منابع بیرونی]] یا فروش آن. در رابطه با [[نمونه اقتباس‌شده]]، کمپانی‌ها که سطوح پایین مزیتهای مالکیت را دارند یا به بازارهای خارجی داخل نمی‌شوند. اگر کمپانی و محصولاتش مجهز به مزیت مالکیت و مزیت ساخت هستند، آنها از میان وضعیت‌های کم خطر از قبیل صادرکننده داخل می‌شوند. صادرکننده سطح زیرین سرمایه‌گذاری مورد نیاز به جای حالات دیگر توسعه بین‌المللی عمدتاً، از قبیل [[FDI]] می‌باشد. همچنانکه شما امکان دارد انتظار داشته باشید، خطر پایین‌تر کالای صادره به جای نمونه با [[بازده پایین‌تر]] روی دیگر حالات [[فروش بین‌المللی]] منتج می‌شود. به عبارت دیگر، بازگشت معمولی روی فروشهای صادراتی خطر بزرگ ندارد اما همینطورهمین‌طور ممکن است داشته باشد. اجازه دادن به مدیران صادرکننده که عمل و نظارت را برای آنها فراهم می‌کند اما نه انتخاب را که کنترل این اندازه بازار را تمرین کند. یک صادرکننده معمولاً در آخرین نقطه دور از مصرف‌کننده اقامت دارد و اغلب واسطه‌های مختلف را نیاز دارد که [[فعالیتهای بازار]] را اداره نمایند.

[[فروش مستقیم]] شامل نمایندگان فروش، [[پخش‌کننده‌ها]] یا [[خرده‌فروشان]] می‌شود.می‌شود؛ که بیرون از کشور مبدامبدأ صادرکننده قرار دارند. هدایت صادرات کالاها و [[خدمات]] که به یک خریدار مستقل خارج از کشور مبدامبدأ صادرکننده فروخته‌شده‌است. اساساً کمپانی‌ها به وسیله رقابت‌های هسته‌ای با ارزش و بهبود یافتن کارکرد شان مجبورشده‌اند.

 اندازه و توانایی‌های عامل فروش

 ضبط حراج

 تحلیل محدوده‌اش

 ترکیب محصول اخیر آن

 امکانات و تجهیزات آن

 حفاظت فروش

 سود مشتری آن.

 استراتژی پیشرفت آن.

همچنین صادرکنندگان می‌توانند مستقیماً به [[خرده‌فروشان]] خارجی بفروشند. معمولاً، محصولات محدود به مصرف‌کننده‌اند؛ همچنین می‌تواند مستقیم به کاربران نهائی بفروشد. یک راه خوب برای این چنین فروش چاپ کاتالوگ یا حضور داشتن در نمایشگاههاینمایشگاه‌های حرفه‌ای است.

صادرات غیرمستقیم، به سادگی فروش کالا از میان یک واسطه میانجی و [[مستقل]] داخلی است.است؛ بنابراین میانجیان محصولات را به مشتریان در بازارهای خارجی صادر می‌کنند. صادراتی که در آن محصول و خدمات خود را به واسطه‌ای در داخل کشور تحویل داده وجه آن را با پول رایج کشور خود دریافت نماییم گفته می‌شود.

o کمپانی چه سودی را از صادر کردن می‌خواهد؟

o آیا دارد هماهنگ با دیگر اهداف کمپانی صادر می‌کند؟

o چه درخواستهایی روی صادرات از مدیریت، منابع‌کلیدی و کارمندان کمپانی، ظرفیت تولیدی و سرمایه‌گذاری خواهد بود و این درخواستها چطور پاسخ داده خواهند شد؟

o آیا سودهای قابل‌انتظار از ارزش قیمتها هستند یا بهتر بود منابع کمپانی برای توسعه کار داخلی جدید به کار رود؟

چندین CITD جهانی آیین نامه‌هاآیین‌نامه‌ها و نیز دستورنامه‌های خاص کشوری هستند، از قبیل [[راهنمای کلی]] در آمریکا، ترید گیت در [[هندوستان]] و [[علی بابا]] در [[چین]].

اطلاعات روی ارزش صادرات و اغلب مقدارهایشان به وسیله فهرست‌های مفصل محصولات در [[جمع‌آوری آماری]] در دسترس است [[روی تجارت بین‌المللی]] به وسیله خدمات آماری انتشار یافته سازمان‌های بین دولتین (برای مثال[[UNSTAT، FAOSTAT،UNSTAT, FAOSTAT, OECDJ|UNSTAT، FAOSTAT،UNSTAT, OECDJمجموعه]]FAOSTAT, OECDJ مجموعه قوانین آماری فراملی (برای مثال [[یورواستات]] برای ترویج صادرات، خیلی حکومت نمایندگی‌های بازار را انتشار می‌دهد برای صادرات به وسیله گزارش وب و کشور: [[USCS]]، , FAS در ایالات متحده،EDC]]، AAFCدر]], AAFC در کانادا، [[Ubifrance|Ubifranceدر]] در فرانسه، [[UKTI|UKTIدر]] در انگلستان، [[IIKTDC]]،]] , JETRO]] در آسیا،]] [[Austrade و]] [[NZTE در اقیانوسیه.

هم‌پیمانی انجمن‌های تجارت بین‌المللی مطالعات چندین عدد از این نمایندگی‌ها را انتشار داده‌اندQJSCS،داده‌اند FAS،QJSCS, AAFC،FAS, UKTI،AAFC, UKTI, HKTDC) به اندازه سازمان‌های غیردولتی دیگر روی وب سایت. Global Trade.net

صنعتی سازی جهتدار صادرات ESI بعضی وقت‌ها نامیده شده بعنوان صنعتی سازی صادراتی (ESI) یا صنعتی سازی صادرات رهبری شده (ELI)[[تجارت]] یک حرفه و رویه اقتصادی است برای تسریع فرایند [[صنعتی سازی]] یک کشور به وسیله [[صادر کردن]] کالایی که برای آن یک [[برتری نسبی]] دارد. رشد صادرات رهبری شده گشایش بازارهای داخلی به رقابت خارجی در عوض دسترسی به بازار در کشورهای دیگر را معنی می‌رساند. به هر حال این حقیقت ممکن نیست در مورد بازارهای همه داخلی باشد، حکومتها ممکن است بخواهند صنایع ویژه را محافظت کنند که آنها ممکن است در آن صنعت رشد کنند و برتری نسبی شان را در آینده‌نشان دهند و یک مورد معکوس اتفاق می‌افتد. برای مثال خیلی از کشورهای آسیایی غربی موانع قوی روی واردات را در طول ۱۹۶۰-۱۹۸۰۱۹۶۰–۱۹۸۰ داشتند. موانع کاهش تعرفه، اغلب [[نرخ ارز شناور]] (کاهش ارزش پول ملی که صادرات را آسان می‌کند،می‌کند) و پشتیبانی حکومت از بخش‌های همه یک مثال رویه‌های پذیرفته شده (EOI) است برای [[ترویج]] و توسعه اقتصادی سرانجام. صنعتی سازی جهتدار صادرات مخصوصاً صفت اختصاصی پیشرفت اقتصاد ملی ببرهای آسیا: [[هنگ‌کنگ]]، کره جنوبی، تایوان و [[سنگاپور]] در دوره پست جنگ جهانی دوم بود.

تکیه‌گاه‌اش را در جریان اصلی دوایر اقتصادی، موفقیتش روی سالهای اخیر به طور افزایشی به مبارزه طلبیده‌شده که رشد تعدادی مثال بوده‌است که به نتایج قابل‌انتظار حق تقدم نداده‌است. EOI حساسیت بازار را عوامل برون‌روینده افزایش می‌دهد و تا حدی مسئول به خاطر زیان ۱۹۹۸ بحران اقتصادی برای اقتصاد کشورها رفتار شده‌است که صنعتی سازی جهتدار صادرات را استفاده کرد. همچنین برای فقدان تنوع محصول انتقادشده‌است که [[برتری نسبی]] اقتصاد شان را تعقیب می‌کنند، که اقتصاد را به طور بالقوه ناثابت می‌کند اگر برای مطالبه [[تخصصشان]] اتفاق بیفتد این در طول [[بحران مالی ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰]] و پس رفتگی جهانی متعاقب آن اتفاق‌افتاد. انتقادات دیگر که صنعتی سازی جهتدار صادرات را در برمی دارندبرمی‌دارند موفقیت کالای صادره را محدود کرده‌است اگر اقتصاد یک کاهش در شرایط تجارتش را تجربه کند، که قیمت [[صادراتش]] در یک نرخ آهسته‌تر به جای [[وارداتش]] دارد افزایش پیدا می‌کند. این حقیقت خیلی از اقتصادهاست برای هدف گرفتن [[برتری نسبی]] شان در کالاهای اولیه که آنها یک مسیر بلندمدت برای رد کردن قیمت‌ها دارند، با این وجود در نظریه سینگر یادداشت‌شده که [[انتقادات]] این تز مثل تناقضات عملی اتفاق افتاده‌اند. همچنین تابع کالای خام به عنوان کالاهای اولیه قیمت باورنکردنی کمی دارند، بدون قدرت معین که منجر به یک تغییر بدون تناسب بزرگ در قیمت تقاضا برای آنها می‌شود. مسئله این است که (IOE) از پیش فرض می‌کند که یک حکومت با شناخت بازار برای یک صنعت سوبسیدها را برای پیشرفت یک سرمایه‌گذاری خوب در آینده در نظر می‌گیرد. توانایی هر حکومت محدود است اگر از میان عمل متقابل طبیعی نیروهای بازار بین [[عرضه و تقاضا]] اتفاق افتاده باشد. یک برتری نسبی عامل بالقوه همچنین بهره‌کشی یک مبلغ چشمگیر سرمایه‌گذاری است که حکومتها را ملزوم می‌کند فقط یک مقدار محدود را بتوانند تولید کنند. در خیلی از LEDCها لازم است که [[شرکت‌های چندملیتی]] که [[سرمایه‌گذاری مستقیم]] خارجی را فراهم می‌کنند، شناخت، مهارتها و پرورش لازم برای توسعه یک صنعت و [[برتری نسبی]] آینده را داشته باشند.