'''کنسرتو پیانوی شماره ۹''' در [[می بمل ماژور]] ک. ۲۷۱۲۷۱، اثری است از [[ولفگانگ آمادئوس موتسارت]] که در ژانویهژانویهٔ ۱۷۷۷ و۱۷۷۷، در ۲۱ سالگی۲۱سالگی تصنیف کرده استکردهاست. [[آلفرد اینیشتایناینشتین]] آنراآن اروئیکایرا «[[سمفونی شماره ۳ (بتهوون)|اروئیکا]]<nowiki>ی</nowiki> موتسارت» نامید. باباآنکه آنکهبروندادِ برونداد هنریهنریِ موتسارت افزایش یافته بودبود، اما این اثر کماکان بیسابقه جلوه میکرد. چارلز روزنروزن، پیانیست و پژوهشگر موسیقی، در کتاب خود با عنوان [[''سبک کلاسیک]]''، ۱۷هفده صصفحهٔ تمام را به آنالیزتجزیهوتحلیل آناین اثر اختصاص داده استدادهاست.<ref name="piano">''هنر پیانو،پیانو''، دیوید دوبال</ref> تصنیف اثر در سالزبورگشهر بوده[[زالتسبورگ]] وبودهاست. این اثر، به دلیل آغاز متفاوتشمتفاوتش، زبانزد است.
== سبک و عناصر ==
در [[پارتیتور]] آن [[سازهای زهی]] بهبههمراه همراه ۲دو [[ابوا]] و ۲دو هورن[[کر به(ساز)|هورن]] کاربهکار گرفته شدهاند.
موومان اول آن به طرز غیرمنتظرهای با ورود سولیست در میزان سوم آغاز میشود و به نوعی الهام بخش کنسرتوهای چهارم و پنجم [[بتهوون]] بوده است. موومان اول به همین شکل سؤال و جواب بین ارکستر و پیانو ادامه مییابد. موتسارت دو کادانس برای این مومان نوشته است.▼
موومان دوم در [[گام مینور]] مربوط به موومان اول یعنی دو مینور نوشته شده. موومان دوم تنها ۵ [[کنسرتو]] [[پیانو]] [[موتسارت]] در گام مینور است:
== موومانها ==
K. 41, K. 271, K. 456, K. 482, K. ۴۸۸
▲[[موومان]] اول آن به طرزبهطرز غیرمنتظرهای با ورود سولیست[[تکنوازی|تکنواز]] در [[میزان (موسیقی)|میزان]] سوم آغاز میشود و بهبهنوعی نوعیالهامبخش الهام[[کنسرتو بخشپیانو]]های کنسرتوهای[[کنسرتو پیانو شماره ۴ بتهوون|چهارم]] و [[کنسرتو پیانو شماره ۵ بتهوون|پنجم]] [[لودویگ فان بتهوون|بتهوون]] بوده استبودهاست. موومان اول به همین شکلشکلِ سؤال و جواب بین [[ارکستر]] و [[پیانو]] ادامه مییابد. موتسارت دو [[کادانس]] برای این مومان نوشته استنوشتهاست.
موومان دوم در [[گام مینور]] مربوط به موومان اول، یعنی دو مینور، نوشته شده. موتسارت، از میان کنسرتو پیانوهای خود، تنها پنج موومان دوم را در گام مینور تصنیف کردهاست: ک. ۴۱، ک. ۲۷۱، ک. ۴۵۶، ک. ۴۸۲، و ک. ۴۸۸.{{سخ}}
موتسارت برای این موومان نیز دو کادانس نوشت.
موومان سوم نیزنیز، که با [[تکتکنوازیِ نوازی]] سولیستتکنواز آغاز میشودمیشود، در [[دیددیدِ کلی]]کلی، در فرم [[روندو]] است. همانند کنسرتو ک. ۴۸۲۴۸۲، که پیشتر به آن اشاره شد، در میان قطعه یک منویت[[منوئه]] با کاراکتر آرام دیده میشود و سپس قطعه در سرعت اصلی پایان میپذیرد. [[آلفرد برندل]] این کنسرتو را یکی از [[عجایب جهان]]نامیده استنامیدهاست.<ref name="piano the art">''هنر پیانو،پیانو''، دیوید دوبال</ref>
== نامهای دیگر ==
این کنسرتو با نام ''Jeunehomme'' شناخته میشود و به اعتقاد تؤدورتئودور د ویزواویتسِوا {{لهستانی|Théodore de Wyzéwa}} و ژرژ دو سن-فوا (Georges de Saint-Foix) دلیل آن این است که موتسارت قطعه را برای پیانیستییک فرانسویپیانیست بهفرانسویِ نامبهنام که از سالزبورگزالتسبورگ دیدن میکرده نوشته استنوشتهاست. البته در سال ۲۰۰۴ مایکلمیشائل لورنزلورنتس {{آلمانی|Michael Lorenz}}، موسیقیدان اتریشی، فاش ساخت که نام اصلی پیانیست ویکتوار ژنامی (Victoire Jenamy){{رچ}} بوده(۱۷۴۹–۱۸۱۲) استبودهاست.<ref name="engwiki">The English Wikipedia</ref>