قصدمندی: تفاوت میان نسخه‌ها

حیث یا جهت التفاتی یک مفهوم فلسفی است و دانشنامه استنفورد آن را چنین تعریف کرده است:توانایی اذهان در مورد چیزی،برای تصور،در ازای چیزها ،ویژگی ها و حالات امور قرار گرفتن.<ref>{{Cite web|url=http://www.science.uva.nl/~seop/entries/intentionality/|title=Intentionality|date=Aug 31, 2010|accessdate=21 December 2012|publisher=Stanford Encyclopedia of Philosophy|last=Jacob, P.}}</ref> این اصطلاح به توانایی ذهن برای ساختن و بازنمودن تصورات اشاره دارد و نباید با نیست خلط شود.این واژه از دوران مدرسی گری رایج شده است.اما در فلسفه جدید فرانتز برنتانو این واژه را دوباره احیا کرد و ادموند هوسرل از سردمداران پدیدارشناسی آن را باب کرد.اولین نظریه حیث التفاتی توسط سنت آنسلم قدیس در برهان هستی شناختی برای اثبات وجود به کار رفته است و این گونه وی میان اشیایی که در اذهان و فهم انسانی وجود دارند و اشیایی که در واقع وجود دارند تمییز و تفکیک قائل شد.<ref>{{Cite journal|title=Intentionality|last=Chisholm, Roderick M.|journal=The Encyclopedia of Philosophy|year=1967|volume=4|pages=201}}</ref>