هگمتانه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ویرایش 3 تا سین (بحث) به آخرین تغییری که Sajjad.mn انجام داده بود واگردانده شد
Wiki center (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۱۷:
| کاربری =
| کاربری کنونی =
| دیرینگی = [[ماد|مادها]]ها
| شماره ثبت = ۲۸
| تاریخ ثبت ملی = {{جلالی حروف|۲۴|۰۶|۱۳۱۰|پیوند=نه}}
| دوره ساخت اثر = [[ماد|مادها]]ها
| بانی اثر = [[دیاکو]]
| مالک اثر =
خط ۱۰۱:
در حفاری‌های باستان‌شناسی سالهای اخیر در تپه هگمتانه مشخص شده‌است که محل کاخ و بناهای اشاره شده، در تپه هگمتانه کنونی واقع بوده‌است.
 
از جمله ویژگیهای شهر باستانی هگمتانه، معماری و طرح و نقشه منظم این شهر بوده، که در بین آثار باستانی به دست آمده کم‌سابقه است. آثار کشف شده حاکی از وجود یک شبکهٔ منظم و پیشرفتهٔ آب‌رسانی در شهر حکومتی مادها و [[پارت|پارت‌ها]]‌ها است. در فواصل بین کانالهای آب رسانی، معابری بر عرض ۵/۳ متر وجود داشته و کف این معابر، تماماً با آجرهای مربع شکل و منظمی، مفروش بوده‌است. تحقیقات نشان داده که در فواصل ۳۵ متری بین معابر، دو سری واحدهای ساختمانی قرار دارند، که هر کدام شامل یک حیاط مرکزی (هال) است، با اتاق‌ها و انبارهایی به صورت قرینه در گرداگرد آن. به شکلی که هر واحد ساختمانی، فضایی در حدود ۵/۱۷ * ۵/۱۷ متر را در بر می‌گیرد. معابر مذکور با عرض ۵/۳ متر و پی بندی آجری در بخش وسیعی از تپه گسترش داشته و جهت شمال‌شرقی به جنوب‌غربی دارند.
 
پیشینهٔ حفاری‌های علمی این تپه، به سال ۱۹۱۳ میلادی برمی‌گردد، که هیئتی فرانسوی از طرف [[موزهٔ لوور]] [[پاریس]] به سرپرستی [[شارل فوسی]]، کاوش‌هایی در تپه هگمتانه انجام داد؛ ولی نتایج این کاوشها هیچ‌گاه منتشر نشد.
خط ۱۲۴:
* بشقاب یا جام نقره مربوط به دوره [[اردشیر یکم (هخامنشی)|اردشیر یکم هخامنشی]]. قطر دهانهٔ آن ۷/۲۶ سانتیمتر است. این بشقاب در [[موزه متروپولیتن نیویورک]] است. در لبهٔ داخلی بشقاب به خط میخی یک سطر طولانی نوشته شده‌است که ترجمهٔ آن این است: ''«اردشیر شاه بزرگ، شاه کشورها، پسر خشایارشا، خشایارشا پسر داریوش شاه هخامنشی [بود] که این جام سیمین را [برای] کاخ پادشاهی خود درست کرد.»''
* ظرف طلا که مانند کاسه‌ای است گود که رویهٔ بیرونی آن دارای برجستگیهایی است. این نقوش از لبهٔ ظرف شروع شده و در وسط برآمدگی تکرار می‌شود. بین برجستگیها و لبهٔ بالاییِ ظرف یک سطر خط میخی به زبان پارسی باستان، بابلی و عیلامی تکرار می‌شود و ترجمهٔ فارسی‌اش «داریوش شاه بزرگ» است. قطر دهانه ظرف ۴/۱۸ سانتیمتر و ارتفاع آن ۷/۱۰ سانتیمتر است. این کاسهٔ طلایی دورهٔ هخامنشی، گذشته از ارزش باستان‌شناسی‌ای که دارد از نظر هنر طلاکاری و ظرافت، می‌تواند یکی از کارهای هنری منحصر به فرد محسوب گردد. این ظرف جزو مجموعهٔ گورگیان در نیویورک است.
* پایهٔ ستون سنگی مربوط به [[اردشیر دوم (هخامنشی)|اردشیر دوم هخامنشی]]. این پایه ستون مربعی است به طول ضلع ۹۳ سانتیمتر که از سنگ یک تکه ساخته شده؛ بطوری که مربع زیرین بزرگ‌تر و در روی آن مربع وسط شال ستون بصورت دایره روی مربع وسط قرار دارد. در حاشیهٔ فوقانی مربع زیرین این ته‌ستون، کتیبه‌ای به خط میخی کنده شده است که ترجمهٔ آن چنین است: ''«ستون سنگی کاخ [[آپادانا]] اردشیر بزرگ...بزرگ… پسر داریوش شاه هخامنشی...هخامنشی…»''. از قرار معلوم این ته‌ستون سنگی پیش از سال ۱۳۱۴ در تپهٔ هگمتانه بدست آمده و تا سال ۱۳۲۸ در اختیار ادارهٔ فرهنگ وقت ([[آموزش و پرورش]]) بوده است. سپس به موزهٔ ایران باستان تحویل داده شد و هم‌اینک در همان موزه نگهداری می‌شود.
* ته‌ستون دیگری به نام اردشیر دوم هخامنشی. پایه ستونی از سنگ با ۷ سطر کتیبه به خط میخی مربوط به اردشیر دوم که در تپهٔ هگمتانه پیدا شد و هم‌اکنون در تملک شخصی است در انگلستان. کتیبه‌ای که بر این ته‌ستون نوشته شده‌است از این قرار است: ''«اردشیر شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه کشورها، شاه این سرزمین، پسر داریوش شاه [که] داریوش پسر اردشیر شاه [و] اردشیر پسر خشایارشا [و] خشایارشا پسر داریوش شاه [و] داریوش پسر ویشتاسب هخامنشی [بودند]، این کاخ را به لطف [[اورمزد]] و [[ناهید]] و [[مهر (ایزد)|مهر]] ساختم. [باشد که] مرا از همه بدی‌ها حفظ فرمایند و آنچه من ساخته‌ام از گزند و آسیب محفوظ دارند.»''