ادوارد وست‌مینستر: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز wikilink
خط ۲۰:
| بعد از =
}}
[[پرونده:A Chronicle of England - Page 424 - Murder of Prince Edward.jpg|270 پیکسل|انگشتی|چپ|دستگیری ادوارد وست‌مینستر در نبرد تیوکزبری]]
'''ادوارد وست‌مینستر''' {{به انگلیسی|Edward of Westminster}} {{تاریخ تولد و مرگ|۱۳ اکتبر|۱۴۵۳|[[لندن]]|۴ مه|۱۴۷۱|نبرد تیوکزبری|م}} معروف به [[ادوارد لنکستر]] (از خاندان لنکستر)، تنها پسر شاه [[هنری ششم]]، پادشاه انگلستان و [[مارگارت آنژو]] بود. ادوارد شاهزادهٔ ولز و وارث تاج و تخت انگلستان بود اما در [[نبرد تیوکزبریتویکس‌بری]] از سری [[جنگ‌های گل‌ها]] کشته یا بنا بر روایاتی اعدام شد. او تنها ولیعهد انگلیسی است که در جنگ کشته شده‌استشده‌ است.
 
== زندگینامه ==
سطر ۲۷ ⟵ ۲۸:
 
=== جنگ بر سر تاج و تخت انگلستان ===
ادوارد در ۱۴۵۴ و در [[کاخقلعه ویندسور]] به شاهزادگی [[ولز]] رسید. در ۱۴۶۰ هنری ششم در نبرد [[نورث‌هامپتوننبرد نورت‌همپتون (۱۴۶۰)|نبرد نورت‌همپتون]] توسط طرفداران دوک یورک اسیر و به لندن برده شد. پس از آن ریچارد، پارلمان را تشویق به گذراندن قانونی نمود که بر طبق آن ادوارد از جانشینی هنری خلع و یورک یا وارثانش پس از مرگ هنری به پادشاهی می‌رسیدند. هم‌زمان مارگارت که همراه با ادوارد ۷ ساله گریخته بود توانست قانون‌شکنان و غارتگران را برای حمایت از فرزندش به‌عنوان تنها وارث قانونی تاج و تخت بشوراند نماید. آنها توانستند خود را به اسکاتلند برسانند و مارگارت در آنجا توانست حامیانی برای خود دست‌وپا کند. همزمان دشمنان دوک یورک نیز در شمال انگلستان گرد هم آمده بودند.
 
پس از کشته‌شدن یورک در [[نبرد ویکفیلد]]، ارتش بزرگی که مارگارت جمع کرده بود رهسپار جنوب شد. آنها ارتش [[ریچارد نویل]]،نویل، شانزدهمین [[ارل شانزدهمواریک]] وارویک و یکی از حامیان اصلی دوک یورک را در [[دومین نبرد [[سنت آلبانآلبنز]] شکست دادند. پس از نجات هنری ششم که به میدان نبرد آورده شده و پس از شکست وارویک به حال خود رها شده بود، مارگارت که ارتشی از یاغیان را هدایت می‌کرد از بازگشت به لندن سرباز زد و دستور به عقب‌نشینی داد. این ارتش چند هفتهٔ بعد در [[نبرد تاوتنتاوتون]] تار و مار شد و مارگارت و ادوارد پس از دستگیری دوبارهٔ هنری ششم بار دیگر به اسکاتلند گریختند.
 
=== تبعید در فرانسه ===
مارگارت تا سه سال شورش‌هایی را در شهرهای شمالی انگلستان ترتیب می‌داد اما در نهایت مجبور به فرار به [[فرانسه]] شد و همراه با ادوارد درآنجا، دربار در تبعید را تشکیل داد. چند سال بعد، [[لوئی یازدهم]] در صدد آغاز جنگی علیه [[بورگوندی‌ها]]، از متحدان [[ادوارد چهارم]]، پادشاه جدید انگلستان از خاندان یورک بود و چنین اندیشید که اگر با خاندان لنکستر متحد شود و آنان را به قدرت بازگرداند، آنها نیز در مقابل او را برای فتح بورگوندی یاری خواهند رساند. با این فکر لوئی، ادوارد وست‌مینستر جوان را پدرخواندهٔ پسرش [[شارل هشتم]] نمود و در ۱۴۷۰، ترتیب ازدواج او را با [[Anne Neville|آن نویل،نویل]]، کوچکترین دختر [[ریچارد نویل، شانزدهمین ارل واریک|ریچارد نویل]] که اینک با مارگارت متحد شده بود را داد.
 
=== نبردهای بارنت و تیوکسبری ===
وارویک به انگلستان بازگشت و توانست ادوارد چهارم را شکست دهد و یاریگر او در این کار، برادر کوچکتر ادوارد یعنی دوکِ کلارنس بود. ادوارد و دیگر برادرش دوک گلوستر به بورگوندی گریختند و وارویک بار دیگر هنری ششم را بر تخت نشاند. پس از آن در اوایل ۱۴۷۱، مارگارت همراه با پسر و عروسش به انگلستان بازگشت اما چندی نگذشت که [[نبرد بارنت]] درگرفت. در این نبرد دوک کلارنس علی‌رغم خیانت پیشین خود به برادرانش ادوارد چهارم و ریچارد، دوک گلوستر پیوست. وارویک در این نبرد از آنها شکست خورد و کشته شد. مارگارت و شاهزادهٔ بی‌تجربه‌اش ادوارد که عملاً دیگر امیدی برای در دست گرفتن قدرت نداشتند باقی‌ماندهٔ نیروهای خود را آمادهٔ رویارویی با یورک‌ها نمودند و [[نبرد تیوکسبری]] آغاز شد، اما نتیجهٔ آن شکست و مرگ ادوارد ۱۷ ساله در ۴ مهٔ ۱۴۷۱ بود.<ref>John Marius Wilson, Imperial Gazetteer of England and Wales (1870-72), entry for Tewkesbury</ref>
 
[[پرونده:A Chronicle of England - Page 424 - Murder of Prince Edward.jpg|270 پیکسل|انگشتی|چپ|دستگیری ادوارد وست‌مینستر در نبرد تیوکزبری]]
 
جسد ادوارد را در صومعهٔ تیوکسبری به خاک سپردند و بیوه‌اش آن نویل با دوک گلوستر که بعدها در سال ۱۴۸۳ با عنوان [[ریچارد سوم انگلستان|ریچارد سوم]] بر تخت پادشاهی نشست ازدواج کرد.
سطر ۵۸ ⟵ ۵۷:
{{شاهزادگان ولز}}
{{خاندان پلانتاژنه}}
{{portal bar|تاریخ|انگلستان}}
[[رده:ارل‌نشین چستر]]
[[رده:افراد حاضر در جنگ رزها]]