منطقالطیر: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
منطق الطیر برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
[[پرونده:Conference of the birds.jpg|بندانگشتی|چپ||200px|نقاشی منطقالطیر از [[حبیبالله]]. [[هدهد]] (در وسط سمت راست) به پرندگان راه صوفیانه میآموزد.]]
'''''منطِقُالطَّیِّر''''' یا '''''مقاماتالطیور''''' منظومهای است از [[عطار نیشابوری]] که به زبان فارسی و در قالب [[مثنوی]] در [[بحر]] رمل مسدس مقصور (محذوف) سروده شدهاست. کار سرودن این مثنوی در قرن ششم هجری قمری (۱۱۷۷ میلادی) پایان یافتهاست. ابیات این مثنوی را معمولاً بین ۴۳۰۰ تا ۴۶۰۰ بیت دانستهاند، از مثنویهای تمثیلی [[عرفان اسلامی]] به شمار میآید. مراحل و منازل در راه پوییدن و جُستن [[عرفان]] یعنی شناختن رازهای هستی در منطقالطّیر عطار هفت منزل است. او این هفت منزل را هفت [[وادی]] یا [[هفت شهر عشق]] مینامد.
[[هفت وادی (ادبیات عرفانی کهن)|هفت وادی]] به ترتیب چنین است: [[طلب]]، [[عشق (ادبیات عرفانی کهن)|عشق]]، [[معرفت]]، [[استغنا]]، [[توحید]]، [[حیرت]]، و [[فقر (ادبیات عرفانی کهن)|فقر]] که سرانجام به [[فنا]] میانجامد. در داستان منطقالطّیر، گروهی از مرغان برای جستن و یافتن پادشاهشان [[سیمرغ]]، سفری را آغاز میکنند. در هر مرحله، گروهی از مرغان از راه بازمیمانند و به بهانههایی پا پس میکشند، تا اینکه پس از عبور از هفت مرحله، از گروه انبوهی از پرندگان تنها «سی مرغ» باقی میمانند و با نگریستن در آینه حق درمییابند که سیمرغ در وجود خود آنهاست. در نهایت با این خودشناسی مرغان جذب جذبه خداوند میشوند و حقیقت را در وجود خویش مییابند.
|