علاءالدین تکش: تفاوت میان نسخه‌ها

'''علاءالدین تکش''' فرزند [[ایل ارسلان]] بود که از ۵۶۸ تا ۵۹۶ ه‍ . ق. (۱۱۷۲ تا ۱۲۰۰ میلادی) به عنوان شاه [[خوارزمشاهی]] حکومت کرد. بعد از مرگ ایل ارسلان، پسرانش [[جلال الدین محمود سلطان شاه|جلال‌الدین سلطانشاه]] و علاءالدین تکش، جهت جانشینی پدر به منازعه پرداختند. سرانجام در سال ۵۶۸ ه‍ . ق. با استمداد تکش از [[قراختاییان]] در مقابل پرداخت خراج سالیانه‌ای، این منازع به نفع تکش خاتمه یافت. اما اختلاف بعد از آن هم ادامه داشت و هر دو برادر در [[خراسان]] به تاخت و تاز پرداختند. تکش برای رفع این اختلاف خانگی که این بار بر سر خراسان بین آنها پیش آمد، ناچار شد که میراث [[سلطان سنجر]] را به سلطانشاه برادرش واگذار کند. سرانجام سلطانشاه در سال ۵۸۹ درگذشت. تکش بعد از مرگ برادر خراسان را نیز به [[خوارزم]] ملحق کرد و بعد به [[ری]] لشکر کشید و در جنگ با [[طغرل سوم]] آخرین شاه [[سلجوقیان عراق]] و با قتل او در سال ۵۹۰ ه‍ . ق. قلمرو سلجوقیان عراق را هم تصرف کرد. به تصرف در آوردن تمام میراث سلجوقی توسط او [[ابوالعباس احمد ناصر|خلیفهٔ بغداد]] را که او نیز خواستار قسمتی از این میراث بود ناخرسند کرد. عواقب این ناخرسندی بعد از مرگ علاءالدین تکش در سال ۵۹۶ ه‍ . ق به پسرش [[سلطان محمد خوارزمشاه]] رسید.<ref>{{پک|زرین‌کوب|۱۳۹۰|ک=روزگاران|ص=۴۷۰}}</ref>

== درگیری بر سر سلطنت ==

سپس از او در دربار [[غیاث الدین]]، پادشاه [[غوریان]]، پناه آورد.

سلطان غوری از سلطانشاه به عنوان یک حکمران مهمان استقبال کرد و سلطانشاه نیز تا بروز اختلاف میان تکش و قراختاییان در آنجا باقی ماند اما غیاث الدین به او کمکی نکرد بعد از مدتی سلطانشاه با سپاهی که از قراختاییان دریافت کرد آمادگی مقابله با تکش را پیدا کرد ودر وهله اول توانست [[مرو]] را اشغال کند و این شهر را مقر حکومت خود قرارداد