فخرعظمی ارغون: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
افزودن منابع |
افزودن پیوند |
||
خط ۸۲:
== نخستین زن شاغل ==
در زمانی که استخدام زنان در پستهای اداری معمول نبود و هیچ زنی به فکر اشتغال در ادارات و پستهای اداری و دولتی نبود، فخرعظمی ارغون نخستین زن شاغل بود که در سال 1316 شمسی با سمت معاونت تعلیمات نسوان در [[وزارت فرهنگ]] و معارف وقت استخدام شد و در مدت یک سال فعالیت خود، تعدادی از زنان را برای همکاری در این حوزه انتخاب کرد. البته او به علت علاقهای که به تدریس داشت از این کار دولتی استعفا داد و دوباره به شغل معلمی روی آورد و به مدت سه سال در دبیرستان پسرانه پهلوی زبان عربی تدریس کرد.<ref name=":2">[http://karbanoo.com/%D9%81%D8%AE%D8%B1%D8%B9%D8%B8%D9%85%DB%8C-%D8%A7%D8%B1%D8%BA%D9%88%D9%86-%D9%81%D8%AE%D8%B1-%D8%B9%D8%A7%D8%AF%D9%84-%D8%AE%D9%84%D8%B9%D8%AA%D8%A8%D8%B1%DB%8C-%DB%8C%DA%A9%DB%8C-%D8%A7%D8%B2/ فخرعظمی ارغون (فخر عادل خلعتبری) – یکی از نخستین بانوان روزنامه نگار ایرانی و مادر سیمین بهبهانی]</ref>
== فعالیتها ==
در سال 1303، فخرعظمی
در آن زمان سه یا چهار مدرسه دخترانه در [[تهران]] بیشتر نبود و ارغون در دو مدرسه دخترانه «ناموس» و «دارالمعلمات» [[زبان فرانسوی]] درس میداد و اوقات فراغتش را به خدمت رایگان در انجمن اختصاص داد. <ref name=":0">[http://www.kalam.se/z-fakhr-ozma.htm فخرعظمی ارغون]</ref><ref name=":1">[http://www.iranzanan.com/social/cat_12/002358.php بررسی و پژوهش در مورد جنبش زنان]</ref><ref name=":2" />
علاوه بر [[سوادآموزی در ایران|سوادآموزی]]، آموزش [[نقاشی]]، [[گلدوزی|گلدوزی]]، [[آشپزی]]، [[خیاطی]] و سایر کارهای هنری، کمک به زنان بیسرپرست، تهیه جهیزیه برای دختران نیازمند، دادن وام به افراد مستمند از دیگر فعالیتهای انجمن بود.بعد از تعطیل شدن انجمن نسوان وطنخواه، فخر همراه با [[صدیقه دولتآبادی]]، [[هاجر تربیت]]، [[فخرآفاق پارسا|فخرآفاق پارسا]]، [[فاطمه سیاح]]، [[مهکامه محصص|مهکامه محصص]]، [[بدرالملوک بامداد]]، همکاری خود را با کانون بانوان ادامه داد.<ref name=":0" /><ref name=":1" />
خط ۹۶:
{{گفتاورد|«عجیب آنکه مادر با اصرار تمام از خورد و خوراک و پوشاک ما میکاست و مخارج مدرسه را میپرداخت.»<ref name=":0" /><ref name=":1" />}}
فخرعظمی
فخری مدتی هم مسئولیت سردبیری روزنامه «آینده ایران» را داشت. او بعد از سالها تدریس در مدارس تهران، در سال ۱۳۳۷ بازنشسته شد و برای سرپرستی فرزندانش به [[آمریکا]] رفت.<ref name=":0" /><ref name=":1" />
|