یوری آندروپوف: تفاوت میان نسخه‌ها

یوری ولادیمیر یوویچ آندروپوف سیاست‌مدار برجسته [[شوروی]] در پانزدهم ژوئن ۱۹۱۴م به دنیا آمد و تحصیلات خود را در رشته راه و ساختمان به پایان برد. وی از جوانی وارد فعالیت‌های سیاسی شد و به [[حزب کمونیست شوروی]] پیوست. آندروپوف در سال ۱۹۵۳م به سفارت شوروی در [[مجارستان]] دست یافت و هنگامی که نیروهای شوروی در سال ۱۹۵۶م به این کشور حمله کردند، رهبری اصلی عملیات اشغال نظامی این شهر و سرکوب خونین اصلاح‌طلبانِ مجاری را بر عهده گرفت. وی با پایان یافتن دوران چهارساله سفارت در مجارستان، به شوروی بازگشت و پس از عضویت در [[کمیته مرکزی حزب کمونیست شوروی]]، در سال ۱۹۷۳م، عضو دفتر سیاسی این حزب که نقش مهمی در ارکان قدرت شوروی داشت، شد. آندروپوف هم‌چنین در سال ۱۹۶۷م به ریاست سازمان جاسوسی شوروی سابق موسوم به [[کا. گ. ب]] انتخاب شد و این سمت را تقریباً تا زمان مرگ لئونید [[بِرِژِنف]] رهبر پیشین شوروی در سال ۱۹۸۲م، به مدت ۱۵ سال بر عهده داشت. هفت ماه پس از مرگ بِرِژنف، آندروپوف به دبیر کلی حزب کمونیست شوروی که بالاترین مقام رسمی آن کشور بود، منصوب شد و این مقام را تا زمان مرگ به مدت ۱۵ ماه حفظ کرد. آندروپوف در زمان حکومت خود، مبارزه‌ای را برای ریشه‌کن ساختن فساد سیاسی و اقتصادی بازمانده از دوران بِرِژنف آغاز کرد و مشوق تولید و بهره‌وری بیشتر گردید. او هم‌چنین دست به تصفیه بسیاری از مقامات شوروی سابق زد، اما در سیاست‌های خود چندان موفق نشد. آندروپوف مذاکرات محدود ساختن سلاح‌های استراتژیک هسته‌ای موسوم به سالْت را به بن‌بست کشاند و سیاست غیرفعالی را در جهان، به ویژه در رابطه با برخوردهای تهاجمی امریکا در خارج از قلمرو نفوذ شوروی سابق ارائه داد به طوری که شوروی تنها به محکوم ساختن امریکا اکتفا می‌کرد. با این حال، در دوران زمام‌داری آندروپوف، مسابقه تسلیحاتی افزایش یافت و ساخت سلاح‌های هسته‌ای در برنامه کار هر دو ابرقدرت قرار گرفت. در این دوره پانزده‌ماهه، میزان کمک‌های خارجی شوروی کاهش یافت که کشورهای کمونیستی به ویژه در جنوب [[افریقا]]، از این بابت اظهار نگرانی می‌کردند. آندروپوف که از بیماری کلیوی و [[دیابت]] رنج می‌برد در دوره زمام‌داری خود، توانایی کمترین تغییر در سیاست‌های داخلی و خارجی را نداشت. یوری آندروپوف پس از ماه‌ها غیبت و حاضر نشدن در ملأ عام سرانجام در نهم فوریه ۱۹۸۴م در ۷۰۶۹ سالگی در مسکو درگذشت و چرنینکو به جانشینی وی برگزیده شد.