آنتی‌بادی منوکلونال: تفاوت میان نسخه‌ها

 

== نحوه تولید پادتن‌های تک‌تیره ==

برای اینکه پادتن‌های تک تیره تولید شوند، باید یک حیوان (به طور معمول موش) با آنتی ژن مورد نظر در تماس قرار گیرد و بدن جاندار شروع به ایمن‌سازی کند. در طی چند هفته متوالی سلول‌های B اختصاصی آنتی ژن شروع به تکثیر و ترشح پادتن‌های اختصاصی می‌کنند. بافت طحال که مملو از لنفوسبتهای B است از موش استخراج شده و لنفوسیت‌های B جدا شده با سلولهای میلوم ادغام می‌شوند. با وجودی که بسیاری از سلولها در محیط کشت قادر به ادغام شدن و تکثیر هستند، تنها میزان بسیار کمی ار آنها (سلولهای هیبریدی تولید کننده پادتن) قادر به بقا هستند. روش تشخیص سلولهای هیبریدی از سلولهای دیگر به این صورت است که به محیط کشت هیپوکسانتین، آمینوپترین و تیمیدین(HAT) افزوده می‌شود. این محیط کشت اختصاصی از رشد سلولهای میلوم ادغام نشده جلوگیری می‌کند چرا که این سلولها قادر نیستند از هیپوکسانتین و تیمیدین به خاطر آمینوپترین که یک بلوک‌کننده متابولیکی است، استفاده کنند. سلولهای میلوم یک نقص ژنتیکی‌ای را حمل می‌کنند که پس از ادغام با سلولهای B به تعادل می‌رسند. سلولهای B ادغام نشده نیز پس از چند روز می‌میرند به این دلیل که این سلول‌ها در محیط کشت قادر به رشد و تکثیر نیستند.

پس از ادغام سلولی باید سلولهای هیبریدی تولید کننده پادتن شناسایی و استخراج شوند. تست ELISA برای شناسایی این سلولهای هیبریدی مورد استفاده قرار می‌گیرد. پس از شناسایی و استخراج این کلونهای سلولی می‌توان آنها را به صورت in vivo به عنوان یک تومور تولید کننده پادتن و یا به صورت ex vivo در یک محیط کشت، کشت داد. پادتن‌ها می‌توانند از خون حیوان که دچار لوسمی شده‌است و یا از محیط کشت جداسازی شوند.