احمد سنجر: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Saharsafari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Saharsafari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۸:
[[سلطان سنجر]]
ابوالحارثاحمدسنجر بن [[ملکشاه یکم|ملکشاه]] (سنجر به [[زبان ترکی استانبولی|زبان ترکی]] به معنای رخنهگر است) به مدت پانزده سال بر ولایات شرقی امپراطوری سلجوقی حکمرانی کرد. [[برکیارق]] برادرِ ناتنیِ سنجر، او را زمانی که ده سال داشت به حکمرانی [[خراسان]] برگزید. سنجر خود را تابع و فرمانبردار سلطان [[عراق]] و [[مغربایران]] میدانست؛ سنجر عموماً رئیس بزرگ خاندان شناخته میشد. در جنگ داخلی دوران پادشاهی برکیارق، سنجر طرفداری برادر تنیاش محمد تپر را گرفت، و به او لقب [[السلطانالمعظم]] داد؛ اما هنگامی که محمد در سال ۵۱۱ق/۱۱۱۸م. درگذشت، سنجر مایل نبود، برادرزادهاش محمود نیز چنین جایگاهی داشته باشد. اما اتحاد محمود با [[قراخانیان]] در آغاز نشان از سرکشی از عمویش و رسیدن به ریاست خاندان سلجوقی بود؛ اما محمود به ناچار سیادت سنجر را پذیرفت. محمود در پی آن سکههایی به نام وی در [[اصفهان]] زد و به سنجر لقب السلطانالمعظم داد. لشرکشی سنجر به مغرب ایران و شکست محمود در ساوه به وی فرصت داد، تا جایگاه خود را تثبیتکند. ارکان دولت محمود مستقیماً از سنجر مقام و منصب میگرفتند، و سنجر [[ری]] را حفظ کرد، که فقط به دلیل اهمیت سوقالجیشی نبود؛ بلکه این شهر در زمان طغرلبک تختگاه سلجوقیان به حساب میآمد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ ایران کمبریج جلد٥,صفحات ،|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=136}}</ref>در عراق، سنجر فرماندهِنظامی را که محمود برکنار کردهبود، به سر منصب و شغلش بازگرداند؛ در عوض سنجر محمود را وارث خود کرد، و سکههایی که ضربکرد نام او را نیز، نقشزد. مناسبات سنجر با برادرزادگانش در طی پادشاهی طغرل و مسعود یکسان باقی ماند، اما مسعود اعلام کرد که فرمانبردار بی قید و شرط او نخواهدبود. درگیری سنجر با مسائلی نظیر ظهور [[خوارزمشاهیان]] و
== نگارخانه ==
|