یوهان سباستیان باخ: تفاوت میان نسخه‌ها

'''یوهان سباستیان باخ''' {{آلمانی|Johann Sebastian Bach}} {{رچ}} (زادهٔ [[۲۱ مارس]] [[۱۶۸۵ (میلادی)|۱۶۸۵]] - درگذشتهٔ [[۲۸ ژوئیه|۲۸ ژوئیهٔ]] [[۱۷۵۰ (میلادی)|۱۷۵۰]]) [[آهنگساز]] و [[نوازنده|نوازندهٔ]] [[ارگ (ساز)|ارگ]] [[آلمان]]ی بود که آثارش برای [[دسته آواز|دستهٔ آواز]]، [[ارکستر]] و تک‌سازها، تقریباً تمام انواع متفاوت [[موسیقی]] [[موسیقی دوره باروک|دورهٔ باروک]] را دربرمی‌گیرد و موسیقی آن دوران را به بلوغ خویش رسانده‌است. با وجود اینکه او شکل تازه‌ای را از موسیقی ارائه نکرد، ولی توانست سبکِ شایع در موسیقی آلمان را با فنون [[کنترپوان]]، غنی سازد. این فنون، مبنی بر تنظیم چیدمان [[هارمونی]]ک و [[موتیف]] در مقیاس کوچک و بزرگ بود و همچنین سازواری<ref group=پ>(adaptation)</ref> ریتم‌ها و بافت‌های برگرفته از موسیقی کشورهای دیگر چون [[ایتالیا]] و [[فرانسه]] را شامل می‌شد.

 

<!--{{آغاز رسانه صوتی}}

{{بخش رسانه صوتی۲|نام پرونده=http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/2/26/Christmas_Oratorio_excerpt.ogg|عنوان=همسرایی از ارتاریوی کریسمس|اطلاعات پرونده=http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Christmas_Oratorio_excerpt.ogg|توصیفات=}}

چند سال پس از تصدّی آن مقام در آرنشتات، با وجود ارتباطات خانوادگی قوی و کارفرمایی مشتاق به موسیقی، بین ارگ‌نواز جوانِ سرسخت و زودرس و مسوولین تنش‌هایی به وجود آمد. وی آشکارا از معیارهای خوانندگان دستهٔ کر ناراضی بود. جدی‌تر از این مسئله، غیبت بدون اجازهٔ چندماهه‌ای در خلال ۱۷۰۵ تا ۱۷۰۶ بود که در این فاصلهٔ زمانی برای ملاقات استاد بزرگ، بوکسته‌هود، از آرنشتات به شهر شمالی لوبک سفر کرده بود. وی یک ماه مرخصی گرفته بود ولی این سفر بیش از سه ماه به طول انجامید. این رویداد معروف در زندگی وی شامل سفری ۸۰۰ کیلومتری (رفت و برگشت) با پای پیاده برای ملاقات مردی بود که باخ او را پدر ارگ‌نوازان آلمانی می‌دانست. این ملاقات، سبک بوکسته‌هود را سنگِ بنایِ آثار اولیهٔ باخ قرار داد و این مسئله که وی مدت زمانی بیش از مرخصی یک‌ماهه‌اش را صرف این ملاقات کرد، مشخص می‌کند که زمانی که با استاد پیر گذراند، بی‌اندازه برای هنر باخ مهم بوده‌است.

 

 

کلیسا و شورای شهر مول‌هاوزن باید از این مدیر موسیقی جدید راضی بوده باشند. آنها با کمال میل و رضایت با طرح او برای بازسازی ارگ کلیسای سنت‌بلاسیوس، که هزینهٔ زیادی می‌برد، موافقت کردند. به علاوه، مسوولین شورای شهر باید بخاطر قطعهٔ استادانه و شادی که برای افتتاح شورای جدید در ۱۷۰۸ نوشته بود («Gott ist mein König»، به فارسی: «خداوند شهریار منست»، BWV 71)، سرخوش گشته باشند که مبلغ سخاوتمندانه‌ای به او پرداختند و در سالهای بعد دو بار از وی خواستند که آن را مجدداً اجرا نماید. این اثر مشخصاً در سبک آثار بوکسته‌هود تصنیف گشته بود.

{{گفتاورد بزرگ}} «در ششم نوامبر [۱۷۱۷] باخ، کنسرت مایستر پیشین و نوازندهٔ ارگ، که به‌دلیل سماجت در ترک خدمت در بازداشت قاضی ناحیه بود، بالاخره در دوم دسامبر با اخطاری حاکی از عدم رضایت از خدمت او از توقیف آزاد شد.»<ref>آرنولد، صفحهٔ ۴۲</ref>{{پایان گفتاورد بزرگ}}

 

<!--{{آغاز رسانه صوتی}}

{{بخش رسانه صوتی۲|نام پرونده=http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/4/43/Brandenburg_4_iii.ogg|عنوان=آخرین موومان از «کنسرتو براندبورک شمارهٔ ۴ در سل»|اطلاعات پرونده=http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Brandenburg_4_iii.ogg|توصیفات=}}

[[پرونده:Bach's apartment in the Thomasschule.jpg|بندانگشتی|راست|275px|عکسی از نمای خارجی خانهٔ باخ در انتهای ساختمان مدرسهٔ سنت توماس. این عکس قبل از تخریب این بنا در سال ۱۹۰۲ برداشته شده‌است. سه پله‌ای که به در جلویی می‌رسند در تصویر پیداست.]]

 

 

باخ خواننده‌های کُر سوپرانو و آلتو را از میان دانش‌آموزان مدرسه و خواننده‌های تنور و باس را از میان دانش‌آموزان یا افراد دیگر در لایپزیک انتخاب می‌نمود. اجرای موسیقی در مراسم ازدواج و خاک‌سپاری برای گروه خوانندگان درآمد بیشتری داشت و احتمالاً به همین دلیل است که باخ دستِ کم شش [[موتت|موتِت]]، غالباً برای دستهٔ کُر دوتایی نوشت. از این موتت‌ها برای تمرینات و آموزش مدرسه‌ای نیز استفاده می‌شد. بخشی از کار معمول وی در کلیسا، اجرای موتت‌های [[مکتب ونیز]] و آلمان چون آثار [[هاینریش شوتز]] بود. باخ از آثار این آهنگساز به عنوان سرمشق‌های سبکی برای موتت‌های خود استفاده می‌نمود. پروندهٔ صوتی زیر بخش برگزیده‌ای از ورودیهٔ «برای خداوند بخوان» {{آلمانی|Singet dem Herrn}} است که بافت غنی و پرتکاپویی را نشان می‌دهد که باخ می‌توانست با استفاده از دو دستهٔ کر که هر یک دارای چهار بخش تقسیم هستند، به وجود آورد. در این اجرا در هر بخش گروه کُر سه خواننده قرار گرفته‌اند.

باخ که بیشتر سالهای دههٔ ۱۷۲۰ را صرف تصنیف کانتات‌ها نموده بود، رپرتوار عظیمی از موسیقی کلیسایی را برای دو کلیسای اصلی لایپزیک فراهم کرد. اکنون وی علاقه‌مند بود که تصنیفات و اجراهای خود را از مرزهای موسیقی آیین عبادی گسترده‌تر سازد. در ماه مارس ۱۷۲۹، او به رهبری «[[کالجیوم موزیکوم|کالج موسیقی]]» - گروه نوازندگان موسیقی غیرروحانی که در سال ۱۷۰۱ به‌وسیلهٔ دوست باخ، [[گئورگ فیلیپ تلمان]]، بنیان نهاده شده بود - برگزیده شد. این گروه یکی از دوازده گروهی محسوب می‌شد که در شهرهایِ عمدهٔ آلمانی‌زبانِ آن دوران تشکیل شده بودند و دانش‌آموزان فعال در زمینهٔ موسیقی در آن‌ها شرکت داشتند. این گروه‌ها نقشی با اهمیت و رو به افزایش در حیات موسیقی در بین عوام بازی می‌کردند و معمولاً به‌وسیلهٔ برجسته‌ترین موسیقیدان حرفه‌ای هر شهر رهبری می‌شدند. بنابر نظر کریستف ولف، رهبری این گروه توسط باخ «نظارت کامل باخ بر مؤسسات اصلی فعال در زمینهٔ موسیقی در لایپزیک را تحکیم نمود».<ref>Wolff C، صفحهٔ ۳۴۱</ref> در اکثر اوقات سال، گروه کالج موسیقی لایپزیک، هر دو هفته یک‌بار در قهوه‌خانهٔ زیمرمن، در خیابان کاترین و کمی دورتر از میدان اصلی شهر، اجراهایی دو ساعته داشت. صاحب ملکِ قهوه‌خانه، تالار بزرگی را بدین منظور اختصاص داده و سازهای مختلفی نیز تهیه کرده بود. بسیاری از آثار باخ طی سالهای دهه‌های ۱۷۳۰، ۴۰ و ۵۰ به احتمال برای اجرای اعضای کالج موسیقی نوشته شده‌اند. به طور حتم در میان آثار اجراشده توسط این گروه، بخش‌هایی از «[[تمرین کلاویه]]» و بسیاری از کنسرتوهای ویولن و هارپسیکورد وجود داشته‌است.

[[پرونده:CU3title.jpg|بندانگشتی|چپ|275px|صفحهٔ عنوان سومین بخش «تمرین کلاویه»، یکی از معدود آثار باخ که در زمان حیات او به چاپ رسید.]]

<!--{{آغاز رسانه صوتی}}

{{بخش رسانه صوتی۲|نام پرونده=http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/6/6e/1-04_Gloria.ogg|عنوان=گلوریا از «مس در سی مینور»|توصیفات=|اطلاعات پرونده=http://en.wikipedia.org/wiki/Image:1-04_Gloria.ogg}}

* [http://www.bach-cantatas.com/ Bach-Cantatas.com]، توسط آریه اورُن – اطلاعاتی در مورد کانتات‌ها و دیگر آثار.

* [http://jan.ucc.nau.edu/~tas3/bachindex.html کانُن‌ها و فوگ‌ها]، توسط تیموتی آ. اسمیت – اطلاعات متفاوتی در مورد این آثار کنترپوانی.

* [http://www.mckeeth.org/wikilinks/bach1911.html ورودی دانشنامهٔ بریتانیکا نسخهٔ ۱۹۱۱ میلادی دربارهٔ باخ]، فراهم‌شده توسط جیم مک‌کیث.