غلامعباس آرام: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ردهانبوه: حذف از رده:کارمندان اهل ایران |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷۱:
== دوران زندگی ==
پدر او علیرضا نام داشت و در بازار [[یزد]] با چای
فروشی ارتزاق می‌کرد. پدر او از مبلغین [[بهایی]] بود که در درگیری‌های تبریز توسط مسلمانان به قتل رسید.<ref name="iichs.org">{{یادکرد|فصل=|کتاب=|ناشر= |چاپ= |شهر= |کوشش= |ویرایش= |سال=|شابک=|نویسنده=معزی، فاطمه |نویسندگان سایر بخش‌ها=|ترجمه=|صفحه= |مقاله= [http://www.iichs.org/index.asp?id=162&doc_cat=7 غلامعباس آرام](فارسی) |ژورنال= |نشریه=موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران |تاریخ=نامشخص |دوره= |شماره= |شاپا=}} بازیابی‌شده در ۳۰ شهریور ۱۳۸۸.</ref> آرام نوجوانی خود را در یزد گذرانید و سپس به [[شیراز]] رفت و در [[پلیس جنوب]] استخدام شد. او در سال [[۱۳۰۰]] ایران را ترک کرد و عازم [[هندوستان]] شد، در آنجا به
==دوران نخست وزیری دکتر مصدق==
عباس آرام در دوره وزارت خارجه حسین نواب در کابینه دکتر مصدق از اعضای عالیرتبه وزارت امور خارجه بود. دکتر غلامحسین مصدق (فرزند دکتر محمد مصدق) در کتاب خود«در کنار پدرم،مصدق» ضمن ذکر خاطراتی از حسین نواب مینویسد: به پدرم گزارش داده بودند که غلام عباس آرام، عضو عالی مقام وزارت خارجه، اصل و نسبش پاکستانی است. وی در گذشته عضو محلی سفارت ایران در کراچی بود و حسین علاء او را با خود به تهران آورده و در وزارت خارجه استخدام کرده است. سپس علاء هنگام تصدی سفارت ایران در ایالات متحده او را با خود به آمریکا برده است. در گزارش گفته شده بود: آرام فرد مورد اطمینانی نیست، علیه دولت انتقاد میکند، با مخالفان نهضت ملی ارتباط دارد و در شرایطی که ایران درگیر مبارزه با بریتانیاست، صلاحیت خدمت در وزارت خارجه را ندارد.
پدرم گزارش مربوط به عباس آرام را به نواب، وزیر خارجه اطلاع داده بود و توصیه کرده بود او را از وزارت خارجه به محل دیگری منتقل کنند. نواب گفته بود گزارشهای مربوط به به آرام و سوابق او مستند نیست و به صرف اینگونه حرفها نمیتوان درباره افراد قضاوت کرد و کارمندان را در مضان اتهام قرار داد. پدرم گفته بود رسیدگی به سوابق این شخص و تشخیص صحت و سقم گزارشها نیاز به زمان دارد و ما در شرایط موجود فرصت این نوع کارها را نداریم و از نواب خواسته بود فعلاًاو را کنار بگذارد تا بعد رسیدگی شود. نواب مقاومت کرده بود. بی آنکه از شخص آرام و سوابق او دفاع کند گفته بود: نمیتواند اصول و مقررات حاکم بر سرنوشت افراد را زیر پا بگذارد و حیثیت کارکنان وزارت خارجه را بازیچه شایعه پردازیها کند. وی در برابر توصیه، دستور و امر نخست وزیر ایستادگی کرد و سرانجام استعفا داد.
== وزارت امور خارجه ==
در پی پایان ماموریت دو ساله آرام در ژاپن او به تهران فراخوانده شد و برای نخستین بار در کابینه منوچهر اقبال به این مقام منصوب شد و تا شهریور [[۱۳۳۹]] مشغول وزارت بود<ref name="iichs.org" />. او این سمت تا سال [[۱۳۴۵]] در دولت‌های مختلفی بر عهده داشت. تا اینکه در سال [[اردشیر زاهدی]] و آرام در یک جابجایی به جای همدیگر منسوب شدند و بدین تربیت زاهدی وزیر امورخارجه شد و آرام به عنوان سفیر کبیر ایران در [[انگلستان]] انتخاب گردید.
| |||