جو فریزیر: تفاوت میان نسخه‌ها

|image=Joe Frazier awarded by the Daily News2010.jpg

|weight= [[Heavyweightسنگین‌وزن]]

|birth_place= [[بووفرت، کارولینای جنوبی]]، ایالات USAمتحده

|death_place= [[فیلادلفیا]]، پنسیلوانیا، ایالات کتحدهمتحده

{{MedalGold | [[بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۶۴]] | [[Boxing at the 1964 Summer Olympics  – Heavyweight|سنگین‌وزن]]}}

از فریزر پرسیدند که آیا به [[راکی بالبوآ (شخصیت)|راکی بالبوآ]] شباهت داشته است؛ وی در پاسخ اظهار داشت{{نقل قول| بی‌تردید. من در کشتارگاه کار کرده‌ام و همان کسی هستم که در خیابان‌های [[فیلادلفیا]] میدویدمی‌دوید}}

فریزر که به «اسموکین جو» معروف بود در دوران حرفه‌ای مبارزات خود به استفاده از [[هوک]]های ویران کننده دست چپش مشهور بود. هوک چپ عالی فریز [[جیمی الیس]] را در مسابقات قهرمانی رشته سنگین وزن در سال ۱۹۷۰ فلج کرد. [[جیمی الیس]] بسیار سریع و پرتحرک بود و در راندهای اول جو فریزر را در موضع تدافعی قرار داده بود ولی بالاخره در راند چهارم هوک چپ عالی فریزر او را از پای درآورد.<ref name="Site" />

جو فریزر دو بار به عنوان قهرمانی سنگین وزن جهان دست پیدا کرد تا اینکه در سال ۱۹۷۳ به جورج فورمن باخت. این مسابقه شاید بزرگترین شکست او بود. فقط در راند اول شش بار زیر ضربات جورج فورمن نقش زمین شد تا بالاخره مسابقه در راند دوم به خاطر برتری و ضربات «جورج فورمن» متوقف شد.<ref name="Site" />

فریزر در سال ۱۹۷۱ در مبارزه‌ای که به «نبرد قرن» شهرت پیدا کرد موفق شد [[محمد علی کلی]] را در راند پانزدهم در [[اسکوئیر گاردن]] شکست دهد. وی در حالی میدان مبارزه را ترک می‌کرد که اولین شکست زندگی کلی را به وی تحمیل کرده بود. مفسران ورزش مشت زنی این مسابقه را بهترین مسابقه جو فریزر می‌دانند که توانست در برابر حریف نیرومند خود تا پایان مقاومت کند. مسابقه‌ای که به گفته جو فریزر او را روانه بیمارستان کرد و مدتها نه می‌توانست راه برود و نه حرف بزند.<ref name="Site" />

نبرد سال ۱۹۷۶ در مانیل، پایتخت [[فیلیپین]] سومین و بیرحمانه‌ترین رویارویی بین جو فریزر و محمد علی کلی بود. دو طرف با تمام نیرو و بیرحمی یکدیگر را زیر ضربه گرفتند تا اینکه در پایان راند چهاردهم وقتی که چشمان فریزر دیگر نمی‌دید و بدن او از کار افتاده بود مسابقه قطع شد. سرافکندگی ناشی از این شکست تا پایان زندگی همراه جو فریزر باقی‌ماند.<ref name="Site" /> [[محمد علی کلی]] پس از آن در خودنوشت نامه‌اش عنوان کرد که چیزی نمانده بود در آن دیدار بمیرد.

با وجود تمام دشمنی‌ها بین دو طرف، جو فریزر در یک برنامه تلویزیونی در بریتانیا در سال ۱۹۷۸ که به مصاحبه در مورد زندگی محمد علی کلی اختصاص داشت شرکت کرد و خطاب به بینندگان گفت: «[[محمد علی کلی]] یک قهرمان بزرگ و مردی بسیار دوست داشتنی است.»<ref name="Site" />

جو فریزر در سال ۲۰۱۱ در یکی از آخرین مصاحبه‌های خود گفت: «من می‌خواهم که همه مرا به عنوان یک مرد خوب، مردی اهل خانواده به یاد بسپارند. من همه برادران و خواهران خود را دوست دارم.»<ref name="Site" />