رامین جهانبگلو: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
Yamaha5Bot (بحث | مشارکتها) جز ←دیدگاهها: تمیزکاری، + ماژول گروهبندی ارجاع با استفاده از AWB |
||
خط ۱۰۸:
*دانشگاه هميشه در مركز جامعه مدنی و در كنار و برابر نهاد مدرن دولت و از نهادهای كليدی گستره همگانی ميباشد. چرا كه با برخورد انديشههای مختلف در اين فضا پيشرفت عقلانيت و رشد انتقاد هم بيشتر شده است.<ref>[http://khabar.gooya.com/culture/archives/003617.php سایت گویانیوز، ۱۳۸۲]</ref>
* هر ملتی برای انديشيدن حافظه تاريخی خود دارای استراتژی حافظه سازی خاص خود است که به طور معمول حفظ بخشی از حقايق تاريخی را تبديل به شواهد سياسی می کند و بخشی را در تاريکی تاريخ مدفون می کند.<ref>[http://news.gooya.com/politics/archives/2011/07/124819.php سایت گویانیوز، ۱۳۹۰]</ref>
*بحث «کالچر» (فرهنگ) و «سیویلیزیشن» (تمدن) از هم کاملا جدا است. در خاطره ملی ما ایرانیها گاهی این دو مفهوم یکی می شود. یعنی ما وقتی از تمدن و فرهنگ ایران صحبت می کنیم هر دو را یکسان می بینیم. دلیلش هم این است که به نظر من پشت آن یک کار فلسفی نیست. یک برخورد خیلی احساسی محض است. به هر حال مهم این است که ما این دو تا را بتوانیم از هم جدا کنیم و به این پرسش پاسخ بدهیم که وقتی داریم درباره تمدن صحبت می کنیم با ارجاع دادن به نوروتلیاس، هگل و کانت داریم از چه موضوعی صحبت می کنیم و تمدن ایرانی یعنی چه و وقتی از فرهنگ یا کولتور صحبت می کنیم یعنی چه.<ref name=ToolAutoGenRef1>[https://www.radiofarda.com/a/f3-jahnabegloo-how-to-be-iranian/27809782.html سایت رادیو فردا، ۱۳۹۶]</ref>
*چرا باید روشنفکران ما جهانی شوند؟ من اعتقاد دارم که ما نه تنها باید گلوبال شویم بلکه باید لوکال هم شویم. یعنی «گلوکال» شویم. خودشناسی و جهانی شدن باید با هم باشد. اگر از من سووال کنید که جهانی شدن یعنی چه میگویم جهانی شدن یعنی این که فکر و اندیشه خودمان را به خطر بیاندازیم. روشنفکری که میخواهد جهانی شود نمیآید فکر و اندیشه خودش را مومیایی کند و در یک محفظه غیرقابل نقد قرار دهد. چگونه خودمان را به خطر میاندازیم؟ وقتی با جهان غیر خودمان با جهان دیگری برخورد میکنیم.<ref
== پانویس ==
|