بی‌پی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:The Well number one of Iran 1.jpg|200px|بندانگشتی|چپ|[[چاه شماره یک]] [[مسجدسلیمان]]؛ سال ۱۹۰۸]]

[[پرونده:William Knox D'Arcy.jpg|170px|بندانگشتی|چپ|[[ویلیام ناکس دارسی]]]]

 

[[شرکت نفت ایران و انگلیس]] در تاریخ ۱۴ آوریل ۱۹۰۹، به عنوان یک شرکت تابعه از [[شرکت نفت برمه]]، تأسیس شد<ref>http://www.bp.com/sectiongenericarticle.do?categoryId=9014443&contentId=7027523</ref> و بلافاصله شروع به بهره‌برداری از [[چاه نفت شماره یک]] نمود.<ref>http://www.time.com/time/business/article/0,8599,1993361,00.html</ref> یک سال بعد، یک خط لوله از این میدان، به شهر بندری [[آبادان]] کشیده شد و با حمل وسایل و تجهیزات کارخانه‌ای، [[پالایشگاه آبادان]] احداث گردید و با کارگران مختلف [[هند]]ی، [[چین]]ی و [[میانمار|برمه‌ای]] شروع به کار کرد.

 

در سال ۱۹۲۸، بر اثر تغییرات ژئوپولتیک ایجاد شده، در عراق و در پی شکست [[امپراتوری عثمانی]] و تصویب توافقنامه خط قرمز (رد لاین)، این منطقه استقلال یافت و در نتیجه، نام [[شرکت نفت ترکیه]] به [[شرکت ملی نفت عراق|شرکت نفت عراق]] تغییر پیدا کرد و در شرکت جدید، سهام آنگلو پرشین نیز، به ۲۳٫۷۵٪ درصد کاهش یافت.

 

در سال ۱۹۳۵، بنا به درخواست [[رضاشاه]]، از جامعه بین‌المللی، نام کشور، از [[پرشیا]] به [[ایران]] تغییر پیدا کرد. این تغییر، بلافاصله در شرکت نفت آنگلو-پرشین نیز، اعمال شد و نام آن، به [[شرکت نفت ایران و انگلیس]] تغییر یافت. در [[جنگ جهانی دوم]] شرکت‌های دارنده نشان‌های «بی‌پی» و «[[شل]]»، با هم ادغام شدند و به عرضه [[بنزین]] پرداختند. اما چرچیل [[شرکت نفت ایران و انگلیس]] را ملزم به حمایت از دولت وقت بریتانیا، در طول [[جنگ دوم جهانی]] کرد. در این دوره، دو شرکت آمریکایی [[آموکو]] و سوهایو، که بعدها توسط بی‌پی خریداری شدند نیز، به تولید و عرضه [[سوخت هواپیما]] و [[روغن موتور]] برای استفاده ماشین جنگی متفقین پرداختند. در طول جنگ دوم جهانی، شمار ۴۴ فروند [[نفت‌کش]] از [[شرکت نفت ایران و انگلیس]]، غرق شد.<ref name="nytimes.com">http://www.nytimes.com/library/world/mideast/041600iran-cia-chapter1.html</ref>