دنباله‌رو (فیلم): تفاوت میان نسخه‌ها

| starring = [[ژان -لویی ترنتینیان]]{{سخ}}[[استفانیا ساندرلی]]

'''''دنباله‌رو''''' ({{lang-it|Il conformista}}) [[فیلم درام|درامی]] سیاسی به کارگردانی [[برناردو برتولوچی]] است که در ۱۹۷۰ منتشر شده و اقتباسی از رمان [[آلبرتو موراویا]] به [[دنباله‌رو|همین نام]] است. ساخت فیلم با کمک کمپانی‌های [[ایتالیا|ایتالیایی]]، [[فرانسه|فرانسوی]] و [[آلمان شرقی]] انجام شد.

برتولوچی از هنر و چیدمان دهه ۳۰ که مشخصه دوره [[فاشیسم]] بود استفاده کرد که ویژگی آن‌ها اتاق‌های نشیمن مخصوص [[طبقه متوسط|قشر متوسط]] و پذیرایی‌های بزرگ برای قشر حاکم بوده است.<ref>Buss, Robin. ''Italian Films,'' ''Il conformista,'' page 120. London: Anchor Press Ltd. ISBN 0-7134-5900-X.</ref>.

== داستان ==

فیلم در پاریس و جایی که مارچلو کلریچی عملیات ترور پروفسور سابق خود لوکا کوادری را به پایان می‌رساند، شروع می‌شود و مکررامکرراً در فیلم بازگشت‌هایی به ماشینی که توسط مانجنیلو رانده می‌شود و هر دو به دنبال پروفسور و همسر او هستند بازمی‌گردد.

طی این فلاش‌بک‌ها مارچلو در حال بحث با یک دوست نابینا به نام ایتالو، نقشه‌اش برای ازدواج، کوشش عجیبش برای پیوستن به پلیس مخفی فاشیست و ملاقات با مادر معتادش، دیده می‌شود....می‌شود…

== سبک ==

فیلم به مانند یک مطالعه روانشناسانه دربارهدربارهٔ دنباله‌روی و فاشیسم است: مارچلو کلرچی یک فرد [[دیوان‌سالاری|بوروکرات]]، تحصیل‌کرده و روشن‌فکر است اما به دلیل نیاز شدیدش به معمولی بودن و تعلق داشتن به هر گروه اجتماعی-سیاسی که حاکم است به شدت از انسانیت دور شده است. او جزئی از [[طبقه فرادست]] و احتمالااحتمالاً خانواده‌ای پاشیده بوده و در کودکی نیز از تعرض جنسی رنج برده و از اسلحه به این دلیل که فکر می‌کرده راننده‌اش را کشته می‌ترسیده است. او ماموریتیمأموریتی را از پلیس مخفی [[بنیتو موسولینی|موسولینی]] قبول می‌کند تا معلم سابق خود را که به فرانسه تبعید شده بکشد. در فلسفه کلرچی، قربانی کردن ارزش‌ها برای ساختن یک زندگی عادی کار درستی است.<ref>Scott. A.O. ''The New York Times,'' film review, Arts Section, July 31 - Aug. 6, 2005.</ref>

براساس صحبت‌های تاکیس فوتوپولیس اندیشمند سیاسی، ''دنباله‌رو'' یکی از نمونه‌های فوق‌العاده از نیاز ذهنی برای دنباله‌روی و معمولی بودن بر اساس معیارهای اجتماعی است.<ref>Takis Fotopoulos, [http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/english/brbooks/Recent_Developments.html "Recent Theoretical Developments on the Inclusive Democracy Project, B. The Inclusive Democracy Approach on Globalisation and the Multi-Dimensional Crisis, 4. Cultural globalisation"] in ''Global Capitalism and the Demise Of The Left: Renewing Radicalism Through Inclusive Democracy'', edited by Steven Best (The International Journal of Inclusive Democracy, Vol. 5, No. 1, special issue winter 2009), 472 pages, {{ISSN|1753-240X}} [http://www.inclusivedemocracy.org/journal/pdf%20files/pdf%20vol5/Special%20Issue%20Winter%202009.pdf pdf]</ref>.

براساس مستند ''نماهایی از روشنایی''، ''دنباله‌رو'' به عنوان یک شاهکار بصری بسیار تحسین شده است. فیلمبرداری توسط [[ویتوریو استورارو]] انجام شد که از رنگ‌های پررنگ، کمدهای بزرک خاص دهه ۳۰ و طیفی از زوایا و حرکات نامعمول دوربین استفاده کرده است. رابین باس، منتقد فیلم، معتقد است که نحوه فیلمبرداری در واقع نشانگر ناتوانی کلرچی در مواجهه با واقعیت‌واقعیت معمول است: که واقعیت امروز نامعمول است. همچنین سبک سینمایی برتولوچی آمیزه‌ای از زیبایی‌شناسی [[اکسپرسیونیسم]] و فاشیسم بوده است. این سبک با [[سینمای آلمان|سینمای کلاسیک آلمان]] در دهه‌های ۲۰ و ۳۰ مقایسه می‌شود.<ref>[http://italian.vassar.edu/bertolucci/conformist.html Klein, Jessi]. Vassar College Department of Italian, 1996.</ref>

در سال ۲۰۱۳ مجله اینتریور که موضوع رابطه میان سینما و معماری را پی‌پی می‌گیرد، شماره‌ای منتشر کرد که چگونه فضا در صحنه‌ای که در مجلس بوده استفاده شده است. مجله خصوصاخصوصاً استفاده از معماری در فیلم را ستود و تاکیدتأکید کرد که مخاطی برای فهمیدن کامل فیلم نیاز دارد که تاریخ ناحیه ای‌یو‌آرای‌یوآر در رم و رابطه عمیق آن با فاشیسم را بداند.<ref>Mehruss Jon Ahi and Armen Karaoghlanian [http://issuu.com/interiorsjournal/docs/interiors0413 "The Conformist"] ''Interiors Journal'' (April 15, 2013)</ref>

== ساخت ==

دنباله‌رو بر روی دیگر فیلمسازان تاثیرتأثیر عمیقی گذاشت:‌ صحنه برگ‌های در باد در [[پدرخوانده: قسمت دوم|پدرخوانده قسمت دوم]] (۱۹۷۴) استفاده شد.<ref>[http://www.imdb.com/title/tt0105764/ ''Visions of Light''] at the [[Internet Movie Database]].</ref> . صحنه فرار ساندا در انتهای فیلم نیز در سومین فصل سریال [[سوپرانوز]] استفاده شد.

== پخش ==

فیلم اولین بار در بیستمین دوره [[جشنواره بین‌المللی فیلم برلین|جشنواره فیلم برلین]] در اول جولایژوئیه ۱۹۷۰ به نمایش در آمددرآمد.<ref>[http://www.worldcat.org/search?qt=wikipedia&q=isbn%3A3446131647 Dietrich Kuhlbrodt: ''Bernardo Bertolucci''], pages 238–239 – Hanser Verlag, München 1982, ISBN 3-446-13164-7</ref>. فیلم همچنین در ایتالیا و آمریکا به صورت همزان در ۲۲ اکتبر ۱۹۷۰ نیز به نمایش درآمد. فیلم نسخه آمریکایی ۵ دقیقه کمتر از نسخه اصلی بود که صحنه حذف شده، رقص نابینایان بوده است.<ref>[http://www.allmovie.com/cg/avg.dll?p=avg&sql=1:10775 Erickson, Hal]. ''Allmovie'' website.</ref>

* {{IMDb title|id=0065571|title=The Conformistدنباله‌رو}}

* {{Allmovie title|id=10775|title=The Conformistدنباله‌رو}}

* {{Rotten Tomatoes|the_conformist|The Conformistدنباله‌رو}}

* {{Metacritic film|the-conformist|The Conformistدنباله‌رو}}

{{پانویس|چپ‌چین=بله|۲}}