آیندگان: تفاوت میان نسخه‌ها

داریوش همایون در دیداری که با [[امیر عباس هویدا]] داشت ایده تأسیس روزنامه آیندگان را مطرح نمود ولی [[محمد رضا پهلوی|شاه]] و [[ساواک]] به داریوش همایون اعتماد نداشتند از همین رو شرکت انتشارات آیندگان به نام خانم فریده کامکار شاهرودی مجوز انتشار گرفت که بعدها به نام دکتر[[حسین اهری]] تبدیل شد. در طول دوران فعالیت آیندگان پنج نفر به عنوان سردبیر روزنامه فعالیت کردند که بعد از صالحیار، جهانگیر بهروز و کوتاه مدتی حسین مهری، چهارمین سردبیر [[مسعود بهنود]] بود که بعد پنج سال جای خود را به هوشنگ وزیری داد. این روزنامه همچنین بخش جداگانه‌ای به نام آیندگان ادبی داشت که سردبیری جداگانه داشت. اولین سردبیر آیندگان ادبی [[نادر ابراهیمی]] بود و آخرین آن [[هوشنگ وزیری]] بود.<ref>http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2011/01/110130_mb_homayun_daryush.shtml</ref>

 

در دوران ۳۷ روزه نخست وزیری بختیار و در حالی که تمامی روزنامه‌های کثیرالانتشار آن دوران از آزادی بیان بی‌سابقه‌ای که توسط دولت بختیار به مطبوعات اعطا شده بود، در جهت پیش‌برد انقلاب استفاده می‌کردند روزنامه آیندگان در مقاله که به قلم [[مهشید امیرشاهی]] در تاریخ ۱۷ بهمن ۱۳۵۷ منتشر شد به دفاع از [[شاپور بختیار|بختیار]] پرداخت. در آن مقاله آمده است:

 

<blockquote>«من تا امروز به هیچ روزنامه و نشریه‌ای مطلبی نداده‌ام که حال و هوای سیاسی داشته باشد. شاید به این دلیل که تا امروز در مملکتم به سیاستمداری چون شاپور بختیار برنخورده بودم که بدانم سیاست الزاماً مغایر شرافت، صمیمیت و وطن پرستی نیست. من تمام این صفات، شرافت، صمیمیت، وطن پرستی، را در آقای شاپور بختیار سراغ کرده‌ام. به علاوه به سرافرازی و آزادگی او مؤمنم. من ایمان دارم که اگر امروز او را از صحنهٔ سیاست مملکتمان برانیم خطایی کرده‌ایم جبران ناپذیر و نابخشودنی. من معتقدم که این مرد عزیز این مرد عمل دارد فدای هیجان و غلیان عده‌ای و فرصت طلبی‌های عده‌ای دیگر می‌شود و اگر فدا شود اسف انگیزترین شهید حوادث اخیر خواهد بود. من صدایم را به پشتیبانی از آقای شاپور بختیار با سربلندی هر چه تمامتر بلند می‌کنم، حتی اگر این صدا در فضا تنها بماند. من از تنها ماندن هرگز هراسی به دل راه نداده‌ام؛ ولی این بار می‌ترسم نه به خاطر خودم، بلکه به خاطر آیندهٔ این ملک و سرنوشت همهٔ آنها که دوستشان دارم.»<ref>روزنامهٔ آیندگان شمارهٔ ۱۷ بهمن ۱۳۵۷</ref></blockquote>

 

== منابع ==