ذبیح بهروز: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
Hamid Hassani (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۴۷:
}}
 
'''ذبیح اللهذبیح‌الله بهروز''' (۱۲۶۹–۱۳۵۰ ه‍. ش)، نویسنده، شاعر و پژوهشگر فرهنگ ایرانی بود.
 
ذبیح‌الله بهروز فرزند [[میرزا ابوالفضل ساوجی]] در سال ۱۲۶۹ در [[تهران]] متولد شد. وی تحصیلات خود را در مدارس قدیمه آغاز کرد. سپس به ادامهٔ تحصیل در مدرسهٔ آمریکایی پرداخت. پس از آن برای تکمیل علوم ادبی و عربی به [[قاهره]] رفت و مدت ده سال در آنجا ماند. سپس به [[انگلستان]] رفت و در آنجا دستیار [[ادوارد براون]] و [[رنالد نیکلسن]] شد و به تدریس پرداخت. پس از چندی به [[آلمان]] رفت و از آنجا به [[ایتالیا]] و سپس به ایران بازگشت. از سال ۱۳۰۲ تا زمان بازنشستگی در [[دارالفنون]]، [[دانشکده افسری]] و [[مدرسه عالی بازرگانی]] تدریس می‌کرد.
خط ۵۳:
ذبیح بهروز از نخستین کسانی بود که در شیوهٔ تحقیق ایران‌شناسان غربی شک کرد و برخی اشتباهات و شاید غرض‌ورزی‌های آنها را متذکر شد. در ستاره‌شناسی و گاهشماری در ایران باستان مطالعات گسترده‌ای به عمل آورد، و نظرهای علمی جدیدی مطرح کرد.
 
بهروز با دیدگاهی بر مبنای تئوری توطئه، [[آیین مانوی|مانویان]] را به عنوان بزرگترین دشمنان فرهنگ و تمدن ایران در طول تاریخ می داندمی‌داند. به عقیده او مانویان در ابتدا در صحراهای مغولستان و عربستان می زیستهمی‌زیسته و با توطئه چینی هایچینی‌های خود راه را برای یورش اعراب و مغولان به ایران هموار ساخته اندساخته‌اند. بهروز همچنین فرهنگ یونانی مآبانه را آلوده به فرهنگ یهودی دانسته و فتح ایران به دست [[اسکندر]] را را افسانه ایافسانه‌ای ساخته و پرداخته غربی ها میغربی‌ها پنداردمی‌پندارد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دیباچه کتاب قصه سکندر و دارا|نام خانوادگی=بهروز|نام=ذبیح|ناشر=|سال=۱۳۴۳|شابک=|مکان=تهران|صفحات=۲۹}}</ref>
 
ذبیح بهروز در ۲۱ آذر ۱۳۵۰ در تهران درگذشت.
خط ۷۲:
* تقویم سیصد و پنجاه سالهٔ مانویان (چاپ نشده)
* در راه مهر ج. ۲ (چاپ نشده)
* ابن دیلاق (معراج نامه)
 
== منابع ==