خوشنشین: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Wikimostafa (بحث | مشارکتها) جز Wikimostafa صفحهٔ خوش نشین را به خوشنشین منتقل کرد: وپ:نیمفاصله |
اصلاح ارقام/افزودن متن و منابع/ |
||
خط ۳:
در روستاهای ایران کسانی میزیستند که نه مالک زمین و نه اجاره دار بودند. این دسته یک قشر اجتماعی خاص را تشکیل میدادند که خوشنشین نامیده میشدند. نامگذاری خوشنشین بر مبنای این واقعیت صورت گرفته بود که گفته میشد آنهایی که نه زمینی را زیر کشت میبرند و نه مالک آن هستند، زندگی آسودهتری دارند، زیرا لازم نیست نگران دشواریهای معمول کار کشاورزی باشند. در خراسان اصطلاح '''آفتابنشین''' بجای خوشنشین رایج بود. خوشنشین آن دسته از ساکنان روستاها هستند که نه زمیندار هستند و نه زمینی در اجاره دارند و نه با سهمبری از محصولی که میکارند معاش خود را تأمین میکنند.<ref>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی = هوگلاند|نام = جیمز| پیوند نویسنده = | عنوان = زمین و انقلاب در ایران| ترجمه = فیروزه مهاجر| جلد = | سال = 1392| ناشر = پردیس دانش|مکان = تهران| شابک = | صفحه = ص ۴۱–۴۲| پیوند = http://cafetarikh.com/News-35881/خوش-نشین-ها-چه-کسانی-بودند؟/?id=35881| بازیابی = ۲ ژوئیه ۲۰۱۷}}</ref>
حضور خوشنشینها در روستاها گذرا بود و در واقع آنها در یکجا ساکن نبودند. از آنجا که جمعیت روستاها کفاف انجام کارها را نمیداد، عدهای از اطراف به روستاها محاجرت میکردند. آنها در ازای کار خود بر روی زمین، سهمی از محصول را بدست میآوردند. مقدار این سهم در سال ۱۲۹۰ خورشیدی، ۱/۳ محصول بود. به این ترتیب، خوشنشین برای مدت چند ماه، نان خود را بدست میآورد ولی برای سال آینده کار او تضمینی نداشت. [[ناصرالدین شاه]] در فرمان خود مبنی بر آزادی جایجایی رعایا، گفت که '''رعیت خوشنشین است'''. منظور وی این بود که رعیت آزاد است، هر کجا که میخواهد، سکونت کند. در آن زمان، خوشنشینها تنها ۱/۴ سهم مالیات دیوانی را میپرداختند.<ref>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی = Floor|نام = Willem| پیوند نویسنده = | عنوان = Agriculture in Qajar Iran| ترجمه = | جلد = | سال = ۲۰۰۳| ناشر = |مکان = Washington DC| شابک = | صفحه = ص ۱۰۲| پیوند = | بازیابی = ۳ ژوئیه ۲۰۱۷}}</ref>
خوش نشین به معنای روستایی فاقد زمین یا نسق (حق استفاده از زمین) است که صرفاً کاری غیر کشاورزی و یا کارگری کشاورزی میکرد و بنابر تعریف هرچند چندین نسل در یک روستا ساکن میماند، باز هم اقامت او فرزندان وی به نوعی موقت قلمداد میشد.<ref>{http://anthropology.ir/article/13146.html</ref>
|