براندازی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Yamaha5Bot (بحث | مشارکتها) جز تمیزکاری با استفاده از AWB |
جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباهیاب]]: اتگلیسی⟸انگلیسی، بیپردازند⟸بپردازند، خشونتامیز⟸خشونتآمیز، شعبجمعیتهای⟸شعب جمعیتهای، سطح... |
||
خط ۱:
'''براندازی''' به تلاش برای تبدیل
در بیشتر مواقع براندازی یکی از اهداف [[دلقک]]ها، [[هنرمند|هنرمندان]] و مردمی که در این مشاغل فعال هستند میباشد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=خندیدن در تاریکی: یک دهه طنز برانداز|نام خانوادگی=استون|نام=لاوری|ناشر=The Ecco Press|سال=۱۹۹۷|شابک=978-0880014748|مکان=|صفحات=https://www.amazon.com/Laughing-Dark-Decade-Subversive-Comedy/dp/0880014741}}</ref> در این مواقع، بصورت عمومی برانداز بودن میتواند به معنی
در حالت معمول گروههای محارب و [[تروریسم|دهشتافکن]] براندازی را بعنوان ابزاری برای رسیدن به اهدافشان به خدمت نمیگیرند. [[راهبرد]] براندازی نیاز فراوانی به
براندازی در تقابل با [[اعتراض]]، [[کودتا]]، یا کارهای با روشهای سنتی برای ایجاد تغییر در دستگاه سیاسی است.
خط ۲۰:
* ایجاد ناآرامی اجتماعی از طریق تظاهراتها، اعتصابات، و [[بایکوت|تحریم]]<ref name="test">[http://www.rand.org/content/dam/rand/pubs/occasional_papers/2007/RAND_OP172.pdf Subversion and InsurgencyWilliam Rosenau,]</ref>
عناصر دیگری نیز وجود دارند که برای مخالفین برانداز مؤثر هستند، اما در این سه دسته نمیگنجند. بعلاوه، باید بخاطر داشت که ابزارهای زیادی در دستهبندیهای مذکور میتوانند باهم همپوشانی داشته باشند. بعنوان مثال، ممکن است براندازان به یک سازمانی برای براندازی فرهنگی نفوذ کنند بیش از آنکه قصد بدست گرفتن کنترل آن سازمان را داشته باشند. به منظور تحریک دولت به پاسخ
=== نفوذ و تأسیس گروههای صوری ===
برای اینکه یک گروه در براندازی یک دولت موفق شود، میبایست افکار، تصورات، و خود آن گروه بعنوان گزینه جایگزین وضعیت جاری مقبولیت داشته باشد. هرچند، در بسیاری از مواقع گروههایی که در جهت براندازی یک دولت مشروع و مستقر اقدام میکنند، اهدافی را تبلیغ و سیاستهایی را دنبال میکنند که پشتیبانی مردمی را در پی ندارند؛ بنابراین، بمنظور کسب اعتبار اجتماعی، جذب حامی، درآمد مالی، و بدست آوردن منابع دیگر، گروهها نیازمند نوعی از فعالیتهای سیاسی هستند که کاملاً یا ظاهراْ از فعالیتهای آشکار خشونتامیزشان جدا باشد. گاهی اوقات این هدف از طریق نفوذ در احزاب سیاسی، اتحادیههای کارگری، گروههای اجتماعی، و سازمانهای خیریه بدست میآید. نفوذ در سازمانها یک ابزار مهم است چراکه در نگاه عموم مردم این موسسات از قبل مشروع هستند و سکویی برای تبیین تصورات و افکارشان بشمار میآیند. یک معارض پس از نفوذ، نیازها و مشکلات آن سازمان را تشخیص داده و سپس راه حلهایی را که از اعتقادات و ایدئولوژی گروه خود منتج شده برای آن نیازها تبیین و به یکدیگر مرتبط میسازد.<ref>Budenz, Louis. The Techniques of Communism. (Chicago: Henry Regnery, 1954), Pg. 155.</ref> این فنی است که [[حزب کمونیست ایالات متحده آمریکا|حزب مشارکت (کومونیست) آمریکا]] بکار گرفت. وقتی که آن ساختار و فرآیندهای آن سازمان منحرف شد، فرد نفوذی به ارتباط گیری با دیگر گروهها میپردازد. همچنین، این گروهها از طریق نفوذ در سازمانهای مشروع، نه تنها برای افکار خود مشروعیت کسب میکنند، بلکه میتوانند به «تقویت متحدان سیاسی، حمله به سیاستهای دولت، و جذب حامیان و پشتیبانان خارجی»
=== اقتصاد ===
اقتصاد میتواند بعنوان وسیلهای برای براندازی داخلی و خارجی مورد استفاده قرار گیرد. برای براندازی خارجی، به سادگی با مسدود کردن اعتبار کشور دشمن میتوان مشکلات شدید اقتصادی برای آن بوجود آورد. یک نمونه از آن ارتباطات [[ایالات متحده آمریکا|امریکا]] با شیلی در دهه ۱۳۵۰ ه. ش است. در یک توطئه برای تغییر دولت [[سالوادور آلنده]]، آمریکا تلاش کرد تا اقتصاد شیلی را تضعیف کند. در اثر کاهش سرمایهگذاری خارجی و از دست دادن اعتبار مالی در [[شیلی]]، این کشور ناتوان در واردات مایحتاج حیاتی مردمش شد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=نیکسون، کسینجر، و آلنده: سرمایهگذاری ۱۹۷۳ آمریکا در کودتای شیلی|نام خانوادگی=قریشی|نام=لوبنا|ناشر=lanham, MD: Lexington Books|سال=2009|شابک=|مکان=|صفحات=صفحه ۱۱۵}}</ref> یک فشار اقتصادی اینچنینی به کشور کوچک و ضعیفی باعث جلوگیری از کارایی اقتصاد وابسته شده و در نتیجه کاهش شدید
اعتصابها وسیلهای برای اعمال فشار اقتصادی بر دولت هدف، حربهای در دست براندازان داخلی است. بعنوان مثال در دهه ۱۳۵۰ ه. ش اعتصاب بخش حملونقل جادهای در شیلی باعث اخلال در جابجایی
اقدامات اینچنینی باعث ساخت مشکلات انسانی، اقتصادی، و سیاسی شده که اگر در مقابلشان چاره اندیشی و اقدام نگردد میتواند شایستهگی دولت در اداره امور را به چالش بکشد.
خط ۳۵:
بنا به تعریف لاورنس بیلنسن (به انگلیسی:Laurence Beilenson)، هیجان، «[[تبلیغات سیاسی]] براندازانه بوسیله اقداماتی مانند تظاهرات گسترده یا اعتصابات سیاسی است، که این اعتصابات قصد کسب منافع برای اتحادیهها یا کارگران را ندارد، بلکه هدفش علیه دولت است».<ref>[Beilenson, 1972, pg. viii]</ref> بعلاوه، تبلیغات سیاسی و هیجان، حتی در حالتی که شکل قانونی آزادی بیان، مطبوعات، و تجمعات هستند هنوز میتوانند بعنوان فعالیت براندازنه طبقهبندی گردند.
ناآرامی اجتماعی و آشوب به همان اندازه که یک جمعیت تروریستی میتواند برای یک کشور مشکلاتی بوجود بیاورد، معضلات ایجاد میکند. اولا آن یک رودررویی با دولت مستقر است، که اگر آن دولت در آرام کردن اوضاع ناتوان باشد میتواند به فرسایش قدرت کشور بیانجامد. این از دست دادن قدرت ریشه در از دست دادن اعتماد مردم به توان دولت برای اعمال قانون و برقراری نظم دارد. در مقابل، مردم شروع به این پرسش میکنند که آیا نیاز به مدیریت جدیدی وجود دارد؟ اهداف این فعالیتها بیاعتبار کردن، خلعسلاح کردن، و بیانگیزه کردن دولت و از بین بردن قدرت دولت و بصورت عمومی قدرت کشور است. از آنجاییکه این چالش باعث افزایش هزینههای برقراری نظم و امنیت و بکارگیری نیروهای بیشتر پلیس و نیروهای انتظامی میگردد، آشوبهای اجتماعی عامل تهی شدن منابع کشور میگردد. ضمناً، ممکن است طراحان براندازی از ناآرامی اجتماعی برای تحریک دولت به نشان دادن یک عکسالعمل یا پاسخ استفاده کنند. در دهههای۷۰ و ۸۰ ه. ش طراحان ناآرامیهای کوی دانشگاه و جنبش سبز، با حمله به نیروهای انتظامی، پایگاههای بسیج، اموال عمومی، بانکها، مساجد، خودروها و حتی
=== تعرض و دهشتافکنی ===
تعرض و دهشتافکنی میتواند با عناوین مجرمانهای مانند کشتن مردم، تخریب اموال، آدمربایی، و غیره تعریف شود. تعرض و دهشتافکنی معمولاْ قسمت کوچکی از یک براندازی است و، اصولاً برای استفاده از زور در انتقال قدرت بکار نمیرود، بلکه هدفش ایجاد وحشت در مردم و حاکمان به منظور تسلیم شدن مورد استفاده قرار میگیرد.<ref name="Blackstock" /> هدف از نمایش زور در این روش، تقویت اشکال دیگر براندازی یا ترغیب و اجبار مردم یا رهبران دولت به پذیرش براندازی است.<ref>[Kitson, 1971, Pg. 4.]</ref> این وسیله هم همانند روش «هیجان، ناآرامی اجتماعی و آشوب» این سؤال را به اذهان عمومی القاء میکند که آیا دولت مستقر میتواند امنیت مردم و کشور را تأمین کند. ضمناً، دهشتافکنی انگیزه عملی برای حذف فیزیکی مخالفان سیاسی را ایجاد میکند. قتل یک مدیر در یک سازمان ممکن است موقعیتی ایجاد کند تا مدیر جدیدی که رفتار دوستانهتری با مواضع براندازان دارد جانشین
=== رشوه ===
خط ۴۹:
=== انگلستان ===
=== ایالات متحده آمریکا ===
فصل ۱۱۵ از سرفصل ۱۸ قرار ایالات متحده (به
در این قانون آمده است:
خط ۵۹:
هر فردی سازماندهی، کمک یا تلاشی برای سازماندهی هر اجتماعی، گروهی، یا تجمعی نماید که در آن آموزش، حمایت، یا تشویق به براندازی یا تخریب هر دولتی بوسیله زور یا خشونت؛ یا عضو شدن در، یا همزادپنداری با، هر اجتماع، گروه، یا تجمعی، در حالیکه اهداف مذکور را بداند
باید تحت این عنوان جریمه شود یا تا بیست سال زندانی شود، یا هر دو، و نمیتواند در استخدام دولت ایالات متحده و یا ادارات و سازمانهای آن برای مدت
اگر دو نفر یا بیشتر برای اجرای جرائم مذکور در این قسمت توطئه کنند، هر یک باید تحت این عنوان جریمه شوند یا تا مدت بیست سال زندانی شوند، یا هر دو مجازات و نمیتواند در استخدام دولت ایالات متحده و یا ادارات و سازمانهای آن برای مدت
این قانون در موارد بسیاری در ایالات متحده مورد استفاده است معروفترین مورد استفاده که بصورت عمومی شناخته شده است برای تعقیب اعضای حزب کمونیست (زندگی اجتماعی یا communist) خصوصاً بین سالهای [[انقلاب ۱۹۱۷ روسیه]] و ۱۹۹۱ فروپاشی [[اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی|اتحادیه جماهیر شوروی]] بعنوان برانداز استفاده شده است. کمیته خانه فعالیتهای غیر-آمریکایی (به انگلیسی: House Un-American Activities Committee) برای تحت تعقیب قرار دادن و تحقیقات جنایی در خصوص اتهامات بیوفایی و فعالیتهای براندازانه توسط شهروندان معمولی، کارمندان دولتی، و سازمانهایی که مشکوک به ارتباط با احزاب کمونیستی هستند در ایالات متحده آمریکا تشکیل شد.
خط ۶۸:
فصل اول از کتاب پنجم (تعزیرات و مجازاتهای بازدارنده) [[قانون مجازات اسلامی ایران|قانون مجازات اسلامی]] به جرایم ضد امنیت داخلی و خارجی کشور میپردازد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قانون مجازات اسلامی|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=مجلس شورای اسلامی - جمهوری اسلامی ایران|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=http://www.unodc.org/tldb/pdf/Islamic_Penal_Code_in_Farsi.pdf}}</ref> مواد ۴۹۸ تا ۵۰۰، ۵۰۷ و ۵۰۸ این قانون به وضعیت افرادی که فعالیتهای براندازانه داشتهاند میپردازد:
* ماده ۴۹۸ ـ هرکس با هر مرامی، دسته، جمعیت یا شعبه جمعیتی بیش از دو نفر در داخل یا خارج از کشور تحت هر اسم یا عنوانی تشکیل دهد یا اداره نماید که هدف آن برهم زدن امنیت کشور باشد و محارب شناخته نشود به حبس از دو تا ده سال محکوم میشود.
* ماده ۴۹۹ ـ هرکس در یکی از دستهها یا جمعیتها یا
* ماده ۵۰۰ ـ هرکس علیه نظام جمهوری اسلامی ایران یا به نفع گروهها و سازمانهای مخالف نظام به هر نحو فعالیت تبلیغی نماید به حبس از سه ماه تا یکسال محکوم خواهد شد.
* ماده ۵۰۷ ـ هرکس داخل دستجات مفسدین یا اشخاصی که علیه امنیت داخلی یا خارجی کشور اقدام میکنند بوده و ریاست یا مرکزیتی نداشته باشد و قبل از تعقیب، قصد جنایت و اسامی اشخاصی را که در فتنه و فساد دخیل هستند، به مأمورین
* ماده ۵۰۸ ـ هرکس یا گروهی با دول خارجی متخاصم به
== منابع ==
|