| death_place = بیمارستان تهران کلینیک [[تهران]]،{{-}}به دلیل عارضهٔ گوارشی (محل دفن بهشت زهرا)
| nationality = {{پرچم|ایران|۱۹۶۴}}
خط ۵۵:
}}
'''فریدون آدمیت''' ([[۱۳۸۷]]-[[۱۲۹۹]])، نویسنده و [[تاریخ‌نگار]] معاصر و همچنین از مقامات عالی‌رتبه [[وزارت امور خارجه ایران]] بود. آثار وی عمدتاً دربارهٔ تاریخ [[مشروطیت]] و شخصیت‌های مرتبط با آن بود. روش او در تاریخ‌نگاری به گفتهٔ خودش، تاریخ‌نگاری تحلیلی-انتقادی بود.<ref name="zamaneh.info">[http://www.zamaneh.info/articles/272.doc تقی صوفی نیارکی، نگاهی منتقدانه به زندگی، تاریخ‌نگاری و اندیشهٔ سیاسی فریدون آدمیت - ماهنامهٔ زمانه]</ref>
== زندگی‌نامه ==
خط ۶۲:
=== تحصیلات ===
او بعد از تحصیلات ابتدایی به [[دارالفنون]] رفت و تا کلاس پنجم در دارالفنون به ادامه تحصیل پرداخت و در سال [[۱۳۱۸]] کلاس پنجم را به اتمام رساند و سه ماه بعد امتحان نهایی مدرسه متوسطه را پشت سر گذاشت. او در سال ۱۳۱۸ ش به خدمت وزارت پست و تلگراف درآمد و سال بعد به وزارت خارجه رفت. پس از آن به [[دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران|دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران]] راه یافت و در سال [[۱۳۲۱]] فارغ‌التحصیل شد.<ref name="zamaneh.info" /> وی پایان‌نامه‌اش را دربارهٔ زندگی و اقدامات سیاسی [[امیرکبیر]] نوشت که دو سال بعد (سال [[۱۳۲۳]]) با عنوان «[[امیرکبیر و ایران]]» با مقدمهٔ استادش [[محمود محمود]] به چاپ رسید.<ref name="zamaneh.info" />
او بعدها در سال [[۱۳۳۰]] خورشیدی برای مأموریتی پنج‌ساله به سفارت ایران در لندن اعزام شد و در همین فرصت به تحصیل پرداخت و در ۱۳۲۸ در رشته تاریخ دیپلماسی و حقوق بین‌الملل از دانشگاه لندن، دکترا دریافت کرد. رساله دکتری او روابط دیپلماتیک ایران با انگلیس، روسیه و ترکیه عثمانی ۱۸۱۵–۱۸۳۰ بود.
=== درگذشت ===
خط ۷۰:
== استخدام در وزارت خارجه ==
آدمیت در دوران دانشجویی دانشکدهٔ حقوق، در سال [[۱۳۱۹]] به استخدام [[وزارت امور خارجه ایران|وزارت امور خارجه]] درآمد تا ضمن کار، تحصیلات خود در خارج از کشور را تکمیل کند. وی در این وزارت‌خانه، مسئولیّت‌هایی از جمله: دبیر دوّم سفارت ایران در لندن (نخستین فعّالیت اداری-اجرایی او)، معاونت ادارهٔ اطلاعات و مطبوعات، معاونت ادارهٔ کارگزینی، دبیر اوّل نمایندگی دائمی ایران در [[سازمان ملل متحد]]، رایزن سفارت ایران در سازمان ملل، نمایندهٔ ایران در کمیسیون وابسته به شورای اقتصادی و اجتماعی ملل متحد، نمایندهٔ ایران در کمیسیون حقوقی تعریف تعرّض، مخبر کمیسیون امور حقوقی در مجمع عمومی نهم، نمایندهٔ ایران در کنفرانس ممالک آسیایی و آفریقایی در [[باندونگ]]، مدیر کل سیاسی وزارت خارجه، مشاور عالی وزارت امور خارجه، معاون وزارت امور خارجه، سفیر ایران در [[لاهه]] در سال‌های ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۲، سفیر ایران در [[فیلیپین]] و حدود دو سال سفیر ایران در [[هند]] بود. او حدود بیست سال هم مقام داور بین‌الملل را در دیوان حکمیت لاهه داشت. آدمیت در کنار انجام مأموریت اداری در [[بریتانیا]]، وارد [[[مدرسه|اقتصاد لندن مدرسه اقتصاد لندن]]] شد و پس از پنج سال تحصیل در رشتهٔ تاریخ و فلسفهٔ سیاسی در سال [[۱۹۵۱ (میلادی)]] به درجهٔ دکتری دست یافت.<ref>[http://www.zamaneh.info/articles/272.doc زندگی و اندیشهٔ فریدون آدمیت، تقی صوفی نیارکی، ماهنامهٔ زمانه]</ref>
آدمیت در سال ۱۳۳۰ به عنوان جوان‌ترین سفیر ایران در سازمان ملل معرفی شد.<ref>[http://isna.ir/ISNA/NewsView.aspx?ID=News-1096192&Lang=P فریدون آدمیت در بیمارستان بستری شد - ایسنا]</ref>
